دودمان بیست و چهارم مصر

دودمان بیست و چهارم مصر معمولاً به عنوان چهارمین دودمان از دوره میانی سوم مصر باستان طبقه بندی می شود.
دودمانی کوتاه مدت از فراعنه مصر که پایتختشان در سائیس در غرب دلتای نیل بود.
تفناخت یکم اتحادی از پادشاهان دلتا تشکیل داد که با حمایت آنها تلاش کرد مصر علیا را فتح کند. لشکرکشی او توجه پادشاه نوبی، بعنخی را به خود جلب کرد، که فتح مصر سفلی و اطاعت نمودن تفناخت سائیس و همتایانش از خودش را در کتیبه ای معروف ثبت کرد. تفناخت را همیشه در استلای پیروزی بعنخی و در دو استلای سال سلطنت ۳۶ و ۳۸ ششونک پنجم «رئیس بزرگ غرب» می خوانند. مشخص نیست که آیا او تا به حال عنوان رسمی سلطنتی را به خود اختصاص داده است یا خیر. با این حال الیویر پردو[ ۱] اکنون استدلال کرده است که فلان شپسرسه تفناخت سائیس در واقع دشمن معروف بعنخی نبوده است. پردو یک استلای اهدایی اخیراً کشف شده را منتشر کرد که از یک مجموعه خصوصی آمده بود. این سند به سال دوم از نخو یکم سائیس مربوط می شود و از نظر سبک، کتیبه و متن با استلای اهدایی شپسرسه مشابه است. با این حال، استدلال های پردو توسط اکثر مصرشناسان در حال حاضر پذیرفته نمی شود، آنها معتقدند که ستون سال هشتم شپسرسه تفناخت آتن به احتمال زیاد تفناخت یکم بوده است. پادشاه بعدی تفناخت دوم، اگر وجود داشت، از سلف نزدیک نخو یکم می بود. هم تفناخت دوم و هم نخو یکم به عنوان پادشاهان محلی سائیس در دوران نوبی در زمان تاهارقا حکومت می کردند.
جانشین تفناخت یکم، باکن رع نف قطعاً تاج و تخت سایس را بر عهده گرفت و نام سلطنتی واکارع را به خود گرفت. اقتدار او در بسیاری از دلتاها از جمله ممفیس که در چندین سراپیوم سال پنجم و ششم استلاهای سلطنت او پیدا شده است، به رسمیت شناخته شد. این سلسله زمانی به پایان رسید که شبیتقو، دومین پادشاه دودمان بیست و پنجم به سائیس حمله کرد، باکن رع نف را دستگیر و او را زنده زنده سوزاند.