دودمان بوربون از خانواده های مهم پادشاهی اروپا و کشور فرانسه و اسپانیا است.
بوربون های سلطنتی در سال ۱۲۷۲ به وجود آمدند، زمانی که روبر، کنت کلرمون کوچکترین پسر پادشاه لوئی نهم، پادشاه فرانسه با وارث ارباب بوربون یعنی بئاتریس بورگوندی ازدواج کرد. این خاندان به مدت سه قرن به عنوان یک شاخه فرعی از خاندان های پادشاهی فرانسه ادامه یافت و به عنوان اشراف فرانسوی تحت فرمانروایی پادشاهان کاپتی و والوا خدمت کرد.
سلسله ارشد خاندان بوربون در سال ۱۵۲۷ با مرگ شارل سوم، دوک بوربون منقرض شد. این باعث شد که شاخه بوربون - واندوم از نظر تبارشناسی به شاخه ارشد خانه بوربون تبدیل شود. در سال ۱۵۸۹، با مرگ آنری سوم، پادشاه فرانسه، دودمان والوآ منقرض شد. بر اساس قانون سالیک، رئیس خاندان بوربون، به عنوان نماینده ارشد شاخه بازمانده از دودمان کاپتی، به عنوان آنری چهارم پادشاه فرانسه شد. سپس پادشاهان بوربون بخشی از پادشاهی ناوار در شمال پیرنه را که پدر آنری ( آنتوان ) با ازدواج در سال ۱۵۵۵ به دست آورده بود، به فرانسه ملحق و تا زمان سرنگونی در سال ۱۷۹۲ بر هر دو حکومت کردند. [ ۲] در سدهٔ ۱۸، افرادی از این خاندان بر اسپانیا و جنوب ایتالیا ( سیسیل و پارما ) چیره شدند و افرادی دیگر از بوربون ها دوک نشین های مهمی مانند دوک اعظم لوکزامبورگ و دوک نشین پارما را در دست گرفتند. شاخه اصلی بوربون ها در طول انقلاب فرانسه و با اعدام لوئی شانزدهم به طور موقت سقوط کرد. اما در سال ۱۸۱۴ به مدت کوتاهی و به طور قطعی در ۱۸۱۵ پس از سقوط اولین امپراتوری فرانسه، به پادشاهی بازگشتند. سلسله ارشد بوربون ها سرانجام طی انقلاب ژوئیه ۱۸۳۰ سرنگون شد. شاخه فرعی بوربون، یعنی خاندان اورلئان، به مدت ۱۸ سال ( ۱۸۳۰–۱۸۴۸ ) حکومت کرد که از این دوران با عنوان سلطنت ژوئیه یاد می شود، تا اینکه آن نیز طی انقلاب فوریه ۱۸۴۸ سرنگون شد و لوئی فیلیپ از سلطنت برکنار و از فرانسه تبعید شد.
امروزه دودمان پادشاهی اسپانیا و دوک های اعظم لوکزامبورگ، از دودمان بوربون و از نسل فیلیپ، دوک آنژو فرزند لوئی، گراند دوفن و نوه لوئی چهاردهم، پادشاه فرانسه هستند.
در سال ۱۷۰۰، با مرگ کارلوس دوم، پادشاه اسپانیا، هابسبورگ های اسپانیایی در نسل مردان منقرض شدند. بر اساس وصیت کارلوس دوم بدون فرزند، نوه دوم لوئی چهاردهم فرانسه با شرط عدم اتحاد تاج و تخت فرانسه و اسپانیا به عنوان جانشین وی معرفی شد. این موضوع با مخالفت قدرت های آن روز اروپا مانند هابسبورگ اتریش و بریتانیای کبیر مواجه شد. این مخالفت باعث بروز جنگ های جانشینی اسپانیا شد. در نهایت شاهزاده فیلیپ، دوک آنژو، با عنوان فلیپه پنجم، پادشاه اسپانیا شد. جدایی دایمی تاج و تخت فرانسه و اسپانیا زمانی حاصل شد که فرانسه و اسپانیا در قرارداد اوترخت در سال ۱۷۱۴، فیلیپ انصراف خود از امتیازاتش نسبت به تاج و تخت فرانسه و تمامی القاب و عنوان ها و دارایی ها را برای خود و فرزندانش تأیید کرد و ترتیبات مشابه بعداً تاج و تخت اسپانیا را باعث شد این دو از هم جدا نگه داشته شوند. شاخه اسپانیایی بوربون ( به اسپانیایی به عنوان Borbón ترجمه شده است ) چندین بار سرنگون شده و بازسازی شده است، در ۱۷۰۰–۱۸۰۸، ۱۸۱۳–۱۸۶۸، ۱۸۷۵–۱۹۳۱، و از سال ۱۹۷۵. بوربون ها از ۱۷۳۴ تا ۱۸۰۶ در پادشاهی ناپل و از ۱۷۳۵ تا ۱۸۱۶ در سیسیل و از ۱۸۱۶ تا ۱۸۶۰ در پادشاهی متحد دو سیسیل حکومت کردند. آنها همچنین در پارما از ۱۷۳۱ تا ۱۷۳۵، ۱۷۴۸–۱۸۰۲ و ۱۸۴۷–۱۸۵۹ حاکم بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبوربون های سلطنتی در سال ۱۲۷۲ به وجود آمدند، زمانی که روبر، کنت کلرمون کوچکترین پسر پادشاه لوئی نهم، پادشاه فرانسه با وارث ارباب بوربون یعنی بئاتریس بورگوندی ازدواج کرد. این خاندان به مدت سه قرن به عنوان یک شاخه فرعی از خاندان های پادشاهی فرانسه ادامه یافت و به عنوان اشراف فرانسوی تحت فرمانروایی پادشاهان کاپتی و والوا خدمت کرد.
سلسله ارشد خاندان بوربون در سال ۱۵۲۷ با مرگ شارل سوم، دوک بوربون منقرض شد. این باعث شد که شاخه بوربون - واندوم از نظر تبارشناسی به شاخه ارشد خانه بوربون تبدیل شود. در سال ۱۵۸۹، با مرگ آنری سوم، پادشاه فرانسه، دودمان والوآ منقرض شد. بر اساس قانون سالیک، رئیس خاندان بوربون، به عنوان نماینده ارشد شاخه بازمانده از دودمان کاپتی، به عنوان آنری چهارم پادشاه فرانسه شد. سپس پادشاهان بوربون بخشی از پادشاهی ناوار در شمال پیرنه را که پدر آنری ( آنتوان ) با ازدواج در سال ۱۵۵۵ به دست آورده بود، به فرانسه ملحق و تا زمان سرنگونی در سال ۱۷۹۲ بر هر دو حکومت کردند. [ ۲] در سدهٔ ۱۸، افرادی از این خاندان بر اسپانیا و جنوب ایتالیا ( سیسیل و پارما ) چیره شدند و افرادی دیگر از بوربون ها دوک نشین های مهمی مانند دوک اعظم لوکزامبورگ و دوک نشین پارما را در دست گرفتند. شاخه اصلی بوربون ها در طول انقلاب فرانسه و با اعدام لوئی شانزدهم به طور موقت سقوط کرد. اما در سال ۱۸۱۴ به مدت کوتاهی و به طور قطعی در ۱۸۱۵ پس از سقوط اولین امپراتوری فرانسه، به پادشاهی بازگشتند. سلسله ارشد بوربون ها سرانجام طی انقلاب ژوئیه ۱۸۳۰ سرنگون شد. شاخه فرعی بوربون، یعنی خاندان اورلئان، به مدت ۱۸ سال ( ۱۸۳۰–۱۸۴۸ ) حکومت کرد که از این دوران با عنوان سلطنت ژوئیه یاد می شود، تا اینکه آن نیز طی انقلاب فوریه ۱۸۴۸ سرنگون شد و لوئی فیلیپ از سلطنت برکنار و از فرانسه تبعید شد.
امروزه دودمان پادشاهی اسپانیا و دوک های اعظم لوکزامبورگ، از دودمان بوربون و از نسل فیلیپ، دوک آنژو فرزند لوئی، گراند دوفن و نوه لوئی چهاردهم، پادشاه فرانسه هستند.
در سال ۱۷۰۰، با مرگ کارلوس دوم، پادشاه اسپانیا، هابسبورگ های اسپانیایی در نسل مردان منقرض شدند. بر اساس وصیت کارلوس دوم بدون فرزند، نوه دوم لوئی چهاردهم فرانسه با شرط عدم اتحاد تاج و تخت فرانسه و اسپانیا به عنوان جانشین وی معرفی شد. این موضوع با مخالفت قدرت های آن روز اروپا مانند هابسبورگ اتریش و بریتانیای کبیر مواجه شد. این مخالفت باعث بروز جنگ های جانشینی اسپانیا شد. در نهایت شاهزاده فیلیپ، دوک آنژو، با عنوان فلیپه پنجم، پادشاه اسپانیا شد. جدایی دایمی تاج و تخت فرانسه و اسپانیا زمانی حاصل شد که فرانسه و اسپانیا در قرارداد اوترخت در سال ۱۷۱۴، فیلیپ انصراف خود از امتیازاتش نسبت به تاج و تخت فرانسه و تمامی القاب و عنوان ها و دارایی ها را برای خود و فرزندانش تأیید کرد و ترتیبات مشابه بعداً تاج و تخت اسپانیا را باعث شد این دو از هم جدا نگه داشته شوند. شاخه اسپانیایی بوربون ( به اسپانیایی به عنوان Borbón ترجمه شده است ) چندین بار سرنگون شده و بازسازی شده است، در ۱۷۰۰–۱۸۰۸، ۱۸۱۳–۱۸۶۸، ۱۸۷۵–۱۹۳۱، و از سال ۱۹۷۵. بوربون ها از ۱۷۳۴ تا ۱۸۰۶ در پادشاهی ناپل و از ۱۷۳۵ تا ۱۸۱۶ در سیسیل و از ۱۸۱۶ تا ۱۸۶۰ در پادشاهی متحد دو سیسیل حکومت کردند. آنها همچنین در پارما از ۱۷۳۱ تا ۱۷۳۵، ۱۷۴۸–۱۸۰۲ و ۱۸۴۷–۱۸۵۹ حاکم بودند.
wiki: دودمان بوربون