دود چراغ خوردن

قدیما چون برق نبود برای درس خوندن در شب مجبور بودند که با چراق نفتی کتاب و میز مطالعه رو روشن کنند و این چراغ ها دود بسیار زیادی تولید میکرد و باعث سرفه و سرازیر شدن اشک از چشم انسان میشد. رنج و زحمت باسواد شدن و به یک جایی رسیدن و عالم و دانشمند شدن را در قدیم شب زنده داری و خوردن دود چراغ میگفتند.

دود چیزی تو چشم کسی رفتن: [عامیانه، کنایه ] سودش به کسی و زیانش به دیگری زسیدن.

دود چراغ خوردن : [عامیانه، کنایه ] زحمت کشیدن، تحمل رنج کردن، استخوان خرد کردن.

اُستخون خرد کردن
لهجه و گویش تهرانی
زحمت زیاد کشیدن ، دود چراغ خوردن

کنایه ای از صبر کردن زیاد