دود خورد

لغت نامه دهخدا

دودخورد. [ خوَرْ / خُرْ ] ( ن مف مرکب ) دودخورده. آنکه دود خورده باشد. دودناک. دودزده.
- دودخورد مطبخ سبز ؛ کنایه از آسمان و چرخ :
مخواه راتبه زین دودخورد مطبخ سبز
که گوشتش همگی گردن است و پهلو نیست.
شرف الدین شفروه ای.

فرهنگ فارسی

دود خورده . آنکه دود خورده باشد .

پیشنهاد کاربران

بپرس