( دودآهک ) دودآهک. [ هََ ] ( اِخ ) دهی است به قم و وجه تسمیه آنکه گویند این ده آتشکده بوده است و بدان آتونها بوده اند و در آن آجر و گچ و آهگ پخته اند و دودآن به آسمان بررفته و مردم گفته اند دودآهک و بدین سبب آن را دودآهک نام نهادند و نیز گویند چون اردشیر از اصفهان بازگردید و به خانشاه نزول کرد و از آنجا به دودآهک آمد و در آنجا به حمام رفت از دود و نتن آهک به تنگ آمد، گفت : این چیست ؟ گفتند: دودآهک. پس آن را دودآهک نام نهادند. ( از ترجمه تاریخ قم ص 71 ).
فرهنگ فارسی
( دود آهک ) دهی است به قم و وجه تسمیه آنکه گویند این ده آتشکده بوده است .
