دوج کوپرهد

داج Copperhead ( که بعداً به طور غیررسمی به Dodge Concept Car یا Dodge Concept Vehicle تغییر نام داد ) یک خودروی مفهومی [ ۲] بود که توسط داج به عنوان یک نسخه کوچک تر و ارزان تر از داج وایپر برای خریدارانی که قادر به پرداخت هزینه ۷۵۰۰۰ دلاری وایپر نبودند، ساخته شد.
داج Copperhead در سال ۱۹۹۷ در نمایشگاه بین المللی خودرو آمریکای شمالی در دیترویت رونمایی شد. [ ۳] [ ۴] بسیاری از منتقدان  با استایل آیرودینامیک و در عین حال خشن آن با رنگ نارنجی مسی آتشین [ ۴] و این واقعیت که قیمت فروش آن حدود ۳۰۰۰ دلار آمریکا ( ۴۵۰۰۰ دلار کمتر از مدل وایپر ) خواهد بود، تحت تأثیر قرار گرفتند. Copperhead، بر خلاف وایپر، بیشتر برای هندلینگ و لذت رانندگی ساخته شده بود، در حالی که وایپر بیشتر برای قدرت خالص طراحی شده بود. Copperhead به دلیل بدنه عریض با ارتفاع کم، هندلینگ بسیار خوبی داشت. دوج Copperhead را طوری طراحی کرد که راننده جاده را احساس کند و این کار با انتقال چرخ ها به گوشه های بدنه، پنج اینچ فاصله از زمین و سیستم تعلیق سفت انجام شد و باعث شد این خودرو بیشتر برای علاقه مندان به این خودروها جذاب باشد. داج Copperhead قرار بود در سال ۲۰۰۰ عرضه شود، اما این پروژه لغو شد.
طراحی بیرونی و داخلی Copperhead با وجود خواستگاه و پلت فرم اصلی مشترک با وایپر، کاملاً متمایز است، اما هنوز هم دارای رگه هایی از آن مدل می باشد. [ ۵]
یک کیت بدنه کاملاً جدید که به طور خاص برای Copperhead ساخته شده بود، جایگزین بیشتر بخش های وایپر شد تا آن را متمایز کند. این بدنه جدید باعث می شد برخی از قسمت های پلت فرم اصلی ( از نظر شکل یا موقعیت ) تغییر یابند یا حذف شوند. طول بدنه داج Copperhead کمی کوتاه تر از Viper بود، اما فاصله بین دو محور به اندازه یک فوت ( ۳۰۰ میلیمتر، ۱۲ اینچ ) بیشتر شده بود.
ظاهر جدید Copperhead نسبت به وایپر دارای گلگیرهای چرخ بزرگ تر، سپر جلوی بزرگ تر، جلوپنجره کمی کوچک تر، چراغ های جلو قرار گرفته در زیر کاپوت، حفره های هوای جانبی روی گلگیرها، حذف ورودی هوای روی کاپوت و دریچه های کاپوت کوچک تر، باله عقب بالا، چراغ های عقب کوچک تر، و چرخ های جلو که برای هندلینگ بهتر کمی به جلو کشیده شده اند، می باشد.
نشان گر دور موتور با طراحی ساده تری جایگزین شده بود. چهار نشان گر در وسط داشبورد قرار داشتند که روغن موتور، سرعت سنج ، سوخت و دما را نشان می دادند و چراغ های نور بالا و نمایشگرهای راهنما در کنار آن ها قرار داشتند. در زیر نشان گرها روی کنشول مرکزی کلیدهای کنترل آب و هوا، دو فن تهویه مطبوع، نمایشگر دما، نمایشگر رادیویی FM و سایر عملکردها قرار داشت. زیر کنترل ها اهرم گیربکس ۵ سرعته دستی و اهرم ترمز دستی قرار داشت. طراحی فرمان همچنان مانند فرمان مورد استفاده برای وایپر سری Phase ZB باقی مانده بود.