دوبْچِک، اَلِکْسانْدْر (۱۹۲۱ـ۱۹۹۲)(Dubcek, Alexander)
دوبْچِک، اَلِکْسانْدْر
سیاستمدار اهل چکسلوواکی، رئیس مجلس فدرال (۱۹۸۹ـ۱۹۹۲) آن کشور. در جنگ جهانی دوم عضو جنبش مقاومت اسلوواک بود و به مقام دبیر اولی حزب کمونیست رسید (۱۹۶۷ـ۱۹۶۹). پیشتاز مبارزه برای اعطای آزادی های مدنی شد (موسوم به بهار پراگ) که با مخالفت شوروی روبه رو شد و در ۱۹۶۸ به تهاجم شوروی به چکسلوواکی انجامید. سربازان شوروی او را بازداشت کردند و در ۱۹۷۰ از حزب اخراج شد. دوبچک در ۱۹۸۹ در راهپیمایی های طرفداری از دموکراسی از سخنرانان بود و پس از سقوط حکومت افراطیون کمونیست، به ریاست مجلس ملی در پراگ برگزیده شد و در ۱۹۹۰ مجدداً به این سمت انتخاب شد. در ۱۹۹۲ براثر سانحۀ رانندگی درگذشت. پسر خانواده ای از کمونیست های اسلوواک بود که پیش تر مدت کوتاهی به امریکا مهاجرت کرده بودند. در شوروی بزرگ شد و تحصیل کرد. دوبچک، که سوسیالیستی متعهد بود، در ۱۹۳۸ به چکسلوواکی بازگشت و در مقام میهن پرستی اسلوواک با نازی ها جنگید (۱۹۴۴ـ۱۹۴۵). در ۱۹۳۹ به حزب کمونیست پیوست و تدریجاً در سلسله مراتب آن بالا رفت. در ۱۹۵۳ دبیر ارشد کمیتۀ محلی و در ۱۹۶۳ دبیر اول کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست اسلوواک شد. در مقام رهبر حزب کمونیست چکسلوواکی از ژانویۀ ۱۹۶۸، درصدد برآمد با اجرای اصلاحات آزادسازی فرهنگی، اقتصادی، و سیاسی، که به «سوسیالیسم با چهره ای انسانی» معروف شد، نظام را مردمی کند. در اوت ۱۹۶۸ با هجوم نیروهای پیمان ورشو به چکسلوواکی این جنبش اصلاحی سرکوب شد. در ابتدا دوبچک با روال «عادی سازی» پس از تهاجم همکاری داشت، که شوروی آن را هدایت می کرد، اما در ۱۹۶۹ سمت رهبری حزب را به گوستاف هوساک واگذار کرد، که محافظه کارتر بود. مدت کوتاهی سفیر چکسلوواکی در ترکیه بود، اما در ۱۹۷۰ از حزب کمونیست اخراج شد. درپی اخراج از حزب، دو دهه تبعید سیاسی دوبچک آغاز شد که به دفترداری در وزارت جنگل داری اسلوواک گذشت. با وجودی که از حکومت خفقان آور و محتاط هوساک سرخورده شده بود، اعتقاد خود را به رؤیای سوسیالیسم حفظ کرد و به جنبش مخالفین، موسوم به منشور ۷۷ که واتسلاف هاول، نمایش نامه نویس، مؤسس آن بود، نپیوست. دوبچک در نوامبر ۱۹۸۹ بار دیگر به شهرت و اعتبار رسید و آن زمانی بود که همراه با هاول بر بالکن مُشْرف به میدان ونسسلاس در پراگ ظاهر شد تا سقوط رژیم کمونیست را جشن بگیرد.
دوبْچِک، اَلِکْسانْدْر
سیاستمدار اهل چکسلوواکی، رئیس مجلس فدرال (۱۹۸۹ـ۱۹۹۲) آن کشور. در جنگ جهانی دوم عضو جنبش مقاومت اسلوواک بود و به مقام دبیر اولی حزب کمونیست رسید (۱۹۶۷ـ۱۹۶۹). پیشتاز مبارزه برای اعطای آزادی های مدنی شد (موسوم به بهار پراگ) که با مخالفت شوروی روبه رو شد و در ۱۹۶۸ به تهاجم شوروی به چکسلوواکی انجامید. سربازان شوروی او را بازداشت کردند و در ۱۹۷۰ از حزب اخراج شد. دوبچک در ۱۹۸۹ در راهپیمایی های طرفداری از دموکراسی از سخنرانان بود و پس از سقوط حکومت افراطیون کمونیست، به ریاست مجلس ملی در پراگ برگزیده شد و در ۱۹۹۰ مجدداً به این سمت انتخاب شد. در ۱۹۹۲ براثر سانحۀ رانندگی درگذشت. پسر خانواده ای از کمونیست های اسلوواک بود که پیش تر مدت کوتاهی به امریکا مهاجرت کرده بودند. در شوروی بزرگ شد و تحصیل کرد. دوبچک، که سوسیالیستی متعهد بود، در ۱۹۳۸ به چکسلوواکی بازگشت و در مقام میهن پرستی اسلوواک با نازی ها جنگید (۱۹۴۴ـ۱۹۴۵). در ۱۹۳۹ به حزب کمونیست پیوست و تدریجاً در سلسله مراتب آن بالا رفت. در ۱۹۵۳ دبیر ارشد کمیتۀ محلی و در ۱۹۶۳ دبیر اول کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست اسلوواک شد. در مقام رهبر حزب کمونیست چکسلوواکی از ژانویۀ ۱۹۶۸، درصدد برآمد با اجرای اصلاحات آزادسازی فرهنگی، اقتصادی، و سیاسی، که به «سوسیالیسم با چهره ای انسانی» معروف شد، نظام را مردمی کند. در اوت ۱۹۶۸ با هجوم نیروهای پیمان ورشو به چکسلوواکی این جنبش اصلاحی سرکوب شد. در ابتدا دوبچک با روال «عادی سازی» پس از تهاجم همکاری داشت، که شوروی آن را هدایت می کرد، اما در ۱۹۶۹ سمت رهبری حزب را به گوستاف هوساک واگذار کرد، که محافظه کارتر بود. مدت کوتاهی سفیر چکسلوواکی در ترکیه بود، اما در ۱۹۷۰ از حزب کمونیست اخراج شد. درپی اخراج از حزب، دو دهه تبعید سیاسی دوبچک آغاز شد که به دفترداری در وزارت جنگل داری اسلوواک گذشت. با وجودی که از حکومت خفقان آور و محتاط هوساک سرخورده شده بود، اعتقاد خود را به رؤیای سوسیالیسم حفظ کرد و به جنبش مخالفین، موسوم به منشور ۷۷ که واتسلاف هاول، نمایش نامه نویس، مؤسس آن بود، نپیوست. دوبچک در نوامبر ۱۹۸۹ بار دیگر به شهرت و اعتبار رسید و آن زمانی بود که همراه با هاول بر بالکن مُشْرف به میدان ونسسلاس در پراگ ظاهر شد تا سقوط رژیم کمونیست را جشن بگیرد.
wikijoo: دوبچک،_الکساندر_(۱۹۲۱ـ۱۹۹۲)