دوبوا ـ رِیْمون، اِمیل هایْنْریش (۱۸۱۸ـ۱۸۹۶)(Du Bois-Reymond, Emil Heinrich)
فیزیولوژیست آلمانی. وجود جریان های الکتریکی را در اعصاب نشان داد و به درستی توضیح داد که ممکن است جریان الکتریکی تکانه های عصبی را از راه شیمیایی انتقال دهد. فنون تجربی او تقریباً پایۀ همۀ تحقیقات بعدی در الکتروفیزیولوژی قرار گرفت. تحقیق مشترک او، هرمان هلمهولتز، و کارل لودویگ به برقراری رابطۀ بین فیزیولوژی جانوری و قوانین شیمیایی و فیزیکی کمک کرد. با پژوهش در زمینۀ فیزیولوژی عصب و عضلۀ جانوران، مخصوصاً ماهی الکتریکی، حضور الکتریسته را در اعصاب و عضلات نشان داد. در ۱۸۴۹، برای اندازه گیری جریان های عصبی نوعی تقویت کنندۀ حساس ابداع کرد که می توانست جریان الکتریکی را در بافت های ماهیچه ای، به ویژه ماهیچه های ارادی، تعیین کند. او این اندازه گیری را تا حد رشته های عصبی جداگانه پیش برد و دریافت که این رشته ها نسبت به بیرون بار منفی دارند. دوبو ـ ریمون در برلین زاده شد و در آن جا درس خواند. سه سال استاد مؤسسۀ سلطنتی انگلستان بود و در آن جا مایکل فارادی از او حمایت می کرد. در ۱۸۵۸، استاد فیزیولوژی دانشگاه برلین شد. دوبوا ـ ریمون نظریۀ زیست باوری را که در بین دانشمندان آلمانی پذیرفته بود به نقد کشید و منکر آن شد که طبیعت حاوی نیروهای حیاتی اسرارآمیزی مستقل از ماده است. برخی از آثار او عبارت اند از پژوهش هایی در باب الکتریستۀ جانوری (۱۸۴۸ تا ۱۸۸۴)، دربارۀ مرزهای شناخت طبیعت (۱۸۷۲)، درس هایی درباب فیزیک انتقال مواد آلی (۱۹۰۰).
فیزیولوژیست آلمانی. وجود جریان های الکتریکی را در اعصاب نشان داد و به درستی توضیح داد که ممکن است جریان الکتریکی تکانه های عصبی را از راه شیمیایی انتقال دهد. فنون تجربی او تقریباً پایۀ همۀ تحقیقات بعدی در الکتروفیزیولوژی قرار گرفت. تحقیق مشترک او، هرمان هلمهولتز، و کارل لودویگ به برقراری رابطۀ بین فیزیولوژی جانوری و قوانین شیمیایی و فیزیکی کمک کرد. با پژوهش در زمینۀ فیزیولوژی عصب و عضلۀ جانوران، مخصوصاً ماهی الکتریکی، حضور الکتریسته را در اعصاب و عضلات نشان داد. در ۱۸۴۹، برای اندازه گیری جریان های عصبی نوعی تقویت کنندۀ حساس ابداع کرد که می توانست جریان الکتریکی را در بافت های ماهیچه ای، به ویژه ماهیچه های ارادی، تعیین کند. او این اندازه گیری را تا حد رشته های عصبی جداگانه پیش برد و دریافت که این رشته ها نسبت به بیرون بار منفی دارند. دوبو ـ ریمون در برلین زاده شد و در آن جا درس خواند. سه سال استاد مؤسسۀ سلطنتی انگلستان بود و در آن جا مایکل فارادی از او حمایت می کرد. در ۱۸۵۸، استاد فیزیولوژی دانشگاه برلین شد. دوبوا ـ ریمون نظریۀ زیست باوری را که در بین دانشمندان آلمانی پذیرفته بود به نقد کشید و منکر آن شد که طبیعت حاوی نیروهای حیاتی اسرارآمیزی مستقل از ماده است. برخی از آثار او عبارت اند از پژوهش هایی در باب الکتریستۀ جانوری (۱۸۴۸ تا ۱۸۸۴)، دربارۀ مرزهای شناخت طبیعت (۱۸۷۲)، درس هایی درباب فیزیک انتقال مواد آلی (۱۹۰۰).