دوبوا اوژن

دوبوا، اوژِن (۱۸۵۸ـ۱۹۴۰)(Dubois, Eugene)
دیرین شناسهلندی. در ۱۸۹۱، بقایای گونه های اولیه انسان، انسان راست قامت (هومو ارکتوس)، معروف به انسان جاوه، را در اندونزی کشف کرد. او تصمیم گرفته بود به جست وجوی حلقۀ مفقوده در زنجیرۀ تکاملی بپردازد. در آن زمان، بقایای جانوران منقرض شده ای در حاشیۀ رودخانۀ سولو، واقع در جاوۀ شرقی، پیدا شده بود و او در آن جا دندان ها، جمجمه و استخوان ران یافت. دندان ها از نظر تکاملی حد واسط دندان های انسان و میمون بودند. استخوان ران قطعاً از آن انسان بود دو انتهای استخوان و راست بودن تنۀ آن نشان می داد که دارندۀ آن راست راه می رفته است. از جمجمه چنین برمی آمد که پوتکانتروپوس ارکتوس، نام اولیۀ آن، در مقیاس تکاملی در حد میانی تکامل میمون و انسان می زیسته است. امروزه تصور می رود که این موجود به انسان نزدیک تر بوده و هومو ارکتوس نامیده شده است. دوبو در آیدن، واقع در مرز بلژیک، زاده شد و در دانشگاه آمستردام درس خواند. در ۱۸۸۷، به بخش پزشکی ارتش پیوست و برای خدمت به جاوه، که مستعمره هلند بود، منتقل و از طرف دولت هلند به جست وجوی سنگواره های آن جا مأمور شد. در ۱۸۹۵، به اروپا بازگشت و در ۱۸۹۹، استاد دانشگاه آمستردام شد.