دوبهم زنی. [ دُ ب ِ هََ زَ ] ( حامص مرکب ) ایجاد اختلاف میان دو تن. صفت و حالت دوبهم زن. تفتین. تضریب. سعایت. نمامی. دوبرهم زنی. دوبهم اندازی. سخن چینی. نفاق افکنی. فتنه انگیزی با سخن چینی در بین دو تن. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به دوبهم انداز شود.
