دوبلین آلفرد. دوبْلین، آلْفرِد (۱۸۷۸ـ۱۹۵۷)(Doblin, Alfred)
دوبْلین، آلْفرِد
رمان نویس آلمانی. در رمان برلین، میدان الکساندر (۱۹۲۹)، که از نظر ترسیم دقیق جزئیات زندگی درونی ساکنان شهر بسیار مدیون رمان اولیس، اثر جویس، است، به فشارهای اجتماعی و روانی می پردازد که شهر بر مردم وارد می آورد؛ بسیاری آن را بهترین رمان قرن ۲۰ آلمان می دانند. از دیگر آثار اوست: نوامبر ۱۹۱۸: انقلاب آلمان (۱۹۳۹ـ۱۹۵۰)، که به تشکیل جمهوری وایمار می پردازد. دوبلین پس از رمانبرلین، میدان الکساندر، رمان های مهاجرت بابِلی ها (۱۹۳۴) و مردان بی ترحم (۱۹۳۵) را منتشر کرد. آخرین اثر مهم او، هملت یا شب بلند هرگز پایان نمی یابد (۱۹۵۶)، نیز انحطاط درونی خانواده و رابطۀ آن با جهانی از واقعیت چند لایه را بررسی می کند. پرسش دربارۀ واقعیت از علاقۀ همیشگی دوبلین ریشه می گیرد که می کوشد در آثارش تنش نگران کننده میان خردمندی واقع گرایانه و عناصری از مذهب رازورزانه را توجیه کند. در اشتتین (اشچتسین کنونی، در لهستان) در خانواده ای یدیشزبان زاده شد. در برلین بزرگ شد و تا ۱۹۳۳ در این شهر طبابت می کرد. در این زمان کتاب هایش ممنوع شدند و تبعیدش کردند. نخست به فرانسه رفت و از ۱۹۴۱ در امریکا زندگی کرد. آثارش در پیشرفت رمان نو آلمانی تأثیری قاطع داشت و در این گونۀ داستانی اصالت مضمون و سبک شناختی را نشان داد. دوبلین به کاوش در انگیزه های متفاوت افراد گرفتار در تار و پود زندگی شهری جدید پرداخت و بینش روان شناختی فوق العاده و دیدی تیزبین برای مشاهدۀ ظرافت ها و نقل لحظات زندگی روزمره را آشکار کرد. تخیل و مهارت او در روایت داستانی، نخست در مجموعه ای از داستان های کوتاه با نام قتل یک آلاله (۱۹۱۳) نمود یافت. رمان بعدی او، سه جهش وانگ ـ لون (۱۹۱۵)، شاید نخستین رمان واقعاً اکسپرسیونیستی ارزشمند آلمانی باشد که به مبارزۀ طبقاتی در چین می پردازد. دوبلین مجذوب تأثیرات قدرت و نهضت های گروهی به ویژه در جوامع صنعتی بود که رمان کوه ها، اقیانوس ها، و غول ها (۱۹۲۴) نمونۀ آن است.
دوبْلین، آلْفرِد
رمان نویس آلمانی. در رمان برلین، میدان الکساندر (۱۹۲۹)، که از نظر ترسیم دقیق جزئیات زندگی درونی ساکنان شهر بسیار مدیون رمان اولیس، اثر جویس، است، به فشارهای اجتماعی و روانی می پردازد که شهر بر مردم وارد می آورد؛ بسیاری آن را بهترین رمان قرن ۲۰ آلمان می دانند. از دیگر آثار اوست: نوامبر ۱۹۱۸: انقلاب آلمان (۱۹۳۹ـ۱۹۵۰)، که به تشکیل جمهوری وایمار می پردازد. دوبلین پس از رمانبرلین، میدان الکساندر، رمان های مهاجرت بابِلی ها (۱۹۳۴) و مردان بی ترحم (۱۹۳۵) را منتشر کرد. آخرین اثر مهم او، هملت یا شب بلند هرگز پایان نمی یابد (۱۹۵۶)، نیز انحطاط درونی خانواده و رابطۀ آن با جهانی از واقعیت چند لایه را بررسی می کند. پرسش دربارۀ واقعیت از علاقۀ همیشگی دوبلین ریشه می گیرد که می کوشد در آثارش تنش نگران کننده میان خردمندی واقع گرایانه و عناصری از مذهب رازورزانه را توجیه کند. در اشتتین (اشچتسین کنونی، در لهستان) در خانواده ای یدیشزبان زاده شد. در برلین بزرگ شد و تا ۱۹۳۳ در این شهر طبابت می کرد. در این زمان کتاب هایش ممنوع شدند و تبعیدش کردند. نخست به فرانسه رفت و از ۱۹۴۱ در امریکا زندگی کرد. آثارش در پیشرفت رمان نو آلمانی تأثیری قاطع داشت و در این گونۀ داستانی اصالت مضمون و سبک شناختی را نشان داد. دوبلین به کاوش در انگیزه های متفاوت افراد گرفتار در تار و پود زندگی شهری جدید پرداخت و بینش روان شناختی فوق العاده و دیدی تیزبین برای مشاهدۀ ظرافت ها و نقل لحظات زندگی روزمره را آشکار کرد. تخیل و مهارت او در روایت داستانی، نخست در مجموعه ای از داستان های کوتاه با نام قتل یک آلاله (۱۹۱۳) نمود یافت. رمان بعدی او، سه جهش وانگ ـ لون (۱۹۱۵)، شاید نخستین رمان واقعاً اکسپرسیونیستی ارزشمند آلمانی باشد که به مبارزۀ طبقاتی در چین می پردازد. دوبلین مجذوب تأثیرات قدرت و نهضت های گروهی به ویژه در جوامع صنعتی بود که رمان کوه ها، اقیانوس ها، و غول ها (۱۹۲۴) نمونۀ آن است.
wikijoo: دوبلین،_آلفرد_(۱۸۷۸ـ۱۹۵۷)