دواننده. [ دَ ن َ دَ / دِ] ( نف ) این کلمه از دواندن است. که دواند. که به دویدن دارد. کسی که شخصی یا جانوری را به دویدن وادارد. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به دواندن و دوانیدن شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) کسی که شخصی دیگر یا چهارپا را بدواند .
فرهنگ عمید
۱. آن که دیگری را وادار به دویدن کند. ۲. کسی که سوار بر اسب یا چهارپای دیگر شود و او را بدواند.
