دوال انداز

لغت نامه دهخدا

دوال انداز. [ دَ اَ ] ( نف مرکب )کمندانداز. که کمند در گردن کسی افکند :
رگ آن خون بر اودوال انداز
راست چون زنگی دوالک باز.

نظامی.

کمند انداز .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید