دواعی نهی

[ویکی فقه] دواعی نهی به معنی انگیزه های انشای نهی توسط ناهی است.
داعی یا انگیزه، عاملی است که انسان را به انجام عمل یا ترک آن فرا می خواند. دواعی نهی، هم چون دواعی امر، متفاوت می باشد: گاهی داعی نهی، زجر از فعل یا ترک آن است، مثل این که مولا بگوید: " لا تشرب الخمر " که داعی آن، ترک فعل _ شرب خمر _ است و گاهی داعی نهی، بیان قلّت ثواب است، مثل: نهی تنزیهی " لا تصلّ فی الحمام " که بر کمی ثواب نماز در حمام دلالت می کند، و گاهی ارشاد به مانعیت شی ء است، مثل: نهی از پوشیدن پوستین تهیه شده از پوست حیوان مرده در نماز، و دواعی دیگر.
داعی به انگیزه شخص آمر و ناهی بستگی دارد
داعی، به شخص آمر و ناهی بستگی دارد؛ یعنی آمر و ناهی بر اساس انگیزه ای که دارد، امر یا نهی می کند و مکلف در این جا دخالتی ندارد و تنها باید انگیزه مولا را دریابد و با توجه به آن به امتثال بپردازد.