ندارم خبر زَاصل و فرع خراج
همی غلطم اندر میان دواج.
فردوسی.
تا شبی پای در دواجش بردمیل در سرمه دان عاجش برد.
سعدی.
اگر خوش نخسبد خداوند تاج رعیت بخسبد به شب در دواج.
سعدی.
شب فراق نخواهم دواج دیبا راکه شب دراز بود خوابگاه تنها را.
سعدی.
شو فرو در دواج و سر در جیب برشده بالعشی و الابکار.
نظام قاری.
|| توشک : گوشهای ایشان به بالای ایشان بود یکی لحاف کردندی و یکی دواج. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ). || بسترآهنگ. ( یادداشت مؤلف ). || بالاپوش. ( غیاث ) ( آنندراج ). روانداز. روی انداز و بالاپوش. ( یادداشت مؤلف ) : همانکه بودی از این پیش شاد گونه من
کنون شده ست دواج تو ای به دولی فاش.
عسجدی.
نبینی که هر شب سحرگه هنوزدواج سمور است بر کوهسار.
ناصرخسرو.
درید جوزا جیب و برید پروین عقدگذاشت مهر دواج و فکند صبح لوا.
خاقانی.
سرد است هوا هنوز خورشیدبر کوه دواج از آن برانداخت.
خاقانی.
که از سنجاب شب تا قاقم روزدواج همتش مویی ندارد.
خاقانی.
وز مزاج می برون خاصگان صد دواج رایگان پوشیده اند.
خاقانی.
شب چو زیر سمورانقاسی کرد پنهان دواج برطاسی.
نظامی.
بیاض روز درآید چو از دواج سیاه برهنه بازنشیند یکی سپیداندام.
سعدی.
- آتشین دواج ؛ با پوشش آتشین. خورشید : از بس که جرعه بر تن افسرده زمین
آن آتشین دواج سراپا برافکند.
خاقانی.
|| لباس که از روی پوشند. ( لغات شاهنامه ص 136 ). جامه فراخی که همه بدن را بپوشد. ( ناظم الاطباء ). || لباس. ( لطائف ). || به معنی قباست. ( از فرهنگ سروری ) ( از غیاث ) ( از آنندراج ) : پس صندوقها برگشادند... و رسول... هفت دواج بیرون گرفت یکی از آن سیاه و دیگر دبیقی ها بغدادی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 44 ).بیشتر بخوانید ...