دو ۳۰۰۰ متر بامانع یکی از انواع دو استقامت است که در مسابقات المپیک و قهرمانی دو و میدانی جهان برگزار می شود. این رشته طولانی ترین رشته دو با مانع است.
در این رشته دوندگان بایستی ۷٫۵ دور پیست چهارصد متری استادیوم را بدوند. در پیست پنج مانع نصب شده که جلوی یکی از آن ها چالهٔ آب قرار دارد. دوندگان در مجموع باید ۲۸ بار از مانع های معمولی و ۷ بار از مانع آب رد شوند. ارتفاع مانع در رقابت های مردان ۹۱٫۴ سانتیمتر و در بخش زنان ۷۶٫۲ سانتیمتر است و چاله آب هم در بخش مردان و هم در بخش زنان ۳٫۶۶ متر طول و ۷۰ سانتیمتر عمق دارد.
مانع ها در این رشته به گونه ای نصب شده اند که بر اثر برخورد سقوط نمی کنند و تماس داشتن دونده ها با موانع هیچ اشکالی ندارد و از نظر قانونی دونده ها اجازه دارند به هر شکل که دلشان بخواهد از مانع عبور کنند به همین دلیل بسیاری از دونده ها ترجیح می دهند با قرار دادن یکی از پاهای خود بر روی مانع از آن ها عبور کنند. هرچند این روش ریسک سر خوردن یا افتادن تصادفی را هم به همراه دارد. به ویژه با در نظر گرفتن این که عبور از ورزشکاران باعث خیس شدن پاهای آن ها در تمام طول مسابقه می شود. با توجه به اینکه قسمت انتهایی چالهٔ آب کم عمق تر از قسمت ابتدایی آن است ( چالهٔ آب شیب پیدا می کند تا با پیست هم سطح شود ) پرش بلندتر از روی مانع قبل از چاله این مزیت را دارد که دونده در قسمت کم عمق تر چاله فرود می آید.
رکورددار این ماده سیف سعید شاهین دوندهٔ کنیایی الاصل است که در سال ۲۰۰۴ با پیراهن قطر رکورد ۷:۵۳٫۶۳ را ثبت کرده است. در بخش زنان نیز گلنارا گالکینا دوندهٔ تاتار از روسیه با رکورد ۸:۵۸٫۸۱ در المپیک ۲۰۰۸ پکن رکورددار است.
دو ۳۰۰۰ متر بامانع از المپیک ۱۹۲۰ آنتورپ در برنامهٔ بازی های المپیک قرار گرفته است. تا پیش از جنگ جهانی دوم فنلاندی ها در این رشته نیز مثل دیگر رشته های دو استقامت حرف اول را می زدند اما از اواخر دههٔ ۱۹۶۰ کنیایی ها به قدرت برتر این رشته تبدیل شده اند. در سال های اخیر کنیایی ها در بخش مردان این رشته بی رقیب بوده اند. از ده دونده دارای رکوردهای برتر در این ماده فقط یک نفر ( ابراهیم بولامی از مراکش ) کنیایی نیست و از المپیک ۱۹۸۴ تاکنون ( هشت دوره ) تمام مدال های طلای المپیک به همراه پنج مدال نقره و چهار مدال برنز به دونده های کنیایی رسیده است. در رقابت های قهرمانی جهان نیز از ۱۹۹۱ تقریباً تمام مدال های طلا و نقره در اختیار کنیایی ها مانده است و فقط سیف سعید شاهین که او هم کنیایی است و ابتدا برای کنیا مسابقه می داد دو مدال طلا را با پیراهن قطر به دست آورده است و علی الزین مراکشی نیز یک بار مدال نقره دریافت کرده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این رشته دوندگان بایستی ۷٫۵ دور پیست چهارصد متری استادیوم را بدوند. در پیست پنج مانع نصب شده که جلوی یکی از آن ها چالهٔ آب قرار دارد. دوندگان در مجموع باید ۲۸ بار از مانع های معمولی و ۷ بار از مانع آب رد شوند. ارتفاع مانع در رقابت های مردان ۹۱٫۴ سانتیمتر و در بخش زنان ۷۶٫۲ سانتیمتر است و چاله آب هم در بخش مردان و هم در بخش زنان ۳٫۶۶ متر طول و ۷۰ سانتیمتر عمق دارد.
مانع ها در این رشته به گونه ای نصب شده اند که بر اثر برخورد سقوط نمی کنند و تماس داشتن دونده ها با موانع هیچ اشکالی ندارد و از نظر قانونی دونده ها اجازه دارند به هر شکل که دلشان بخواهد از مانع عبور کنند به همین دلیل بسیاری از دونده ها ترجیح می دهند با قرار دادن یکی از پاهای خود بر روی مانع از آن ها عبور کنند. هرچند این روش ریسک سر خوردن یا افتادن تصادفی را هم به همراه دارد. به ویژه با در نظر گرفتن این که عبور از ورزشکاران باعث خیس شدن پاهای آن ها در تمام طول مسابقه می شود. با توجه به اینکه قسمت انتهایی چالهٔ آب کم عمق تر از قسمت ابتدایی آن است ( چالهٔ آب شیب پیدا می کند تا با پیست هم سطح شود ) پرش بلندتر از روی مانع قبل از چاله این مزیت را دارد که دونده در قسمت کم عمق تر چاله فرود می آید.
رکورددار این ماده سیف سعید شاهین دوندهٔ کنیایی الاصل است که در سال ۲۰۰۴ با پیراهن قطر رکورد ۷:۵۳٫۶۳ را ثبت کرده است. در بخش زنان نیز گلنارا گالکینا دوندهٔ تاتار از روسیه با رکورد ۸:۵۸٫۸۱ در المپیک ۲۰۰۸ پکن رکورددار است.
دو ۳۰۰۰ متر بامانع از المپیک ۱۹۲۰ آنتورپ در برنامهٔ بازی های المپیک قرار گرفته است. تا پیش از جنگ جهانی دوم فنلاندی ها در این رشته نیز مثل دیگر رشته های دو استقامت حرف اول را می زدند اما از اواخر دههٔ ۱۹۶۰ کنیایی ها به قدرت برتر این رشته تبدیل شده اند. در سال های اخیر کنیایی ها در بخش مردان این رشته بی رقیب بوده اند. از ده دونده دارای رکوردهای برتر در این ماده فقط یک نفر ( ابراهیم بولامی از مراکش ) کنیایی نیست و از المپیک ۱۹۸۴ تاکنون ( هشت دوره ) تمام مدال های طلای المپیک به همراه پنج مدال نقره و چهار مدال برنز به دونده های کنیایی رسیده است. در رقابت های قهرمانی جهان نیز از ۱۹۹۱ تقریباً تمام مدال های طلا و نقره در اختیار کنیایی ها مانده است و فقط سیف سعید شاهین که او هم کنیایی است و ابتدا برای کنیا مسابقه می داد دو مدال طلا را با پیراهن قطر به دست آورده است و علی الزین مراکشی نیز یک بار مدال نقره دریافت کرده است.
wiki: دو ۳۰۰۰ متر بامانع