دو پیکری

لغت نامه دهخدا

دوپیکری. [ دُ پ َ / پ ِ ک َ ] ( حامص مرکب )صفت و حالت دوپیکر. دویی. نفاق. جدایی :
چون من توام این دوپیکری چیست
چون هر دو یکی است داوری چیست.
خاقانی.
|| جوزا بودن. صفت و حالت برج دوپیکر داشتن :
در بر تیغ حصرمی زاده جنابه چون عنب
برده جناب از آسمان کرده همه دوپیکری.
خاقانی.
جوزا کمر دورویه بسته
بر تخت دوپیکری نشسته.
نظامی.

فرهنگ فارسی

صفت و حالت دو پیکری . نفاق . جدایی .

پیشنهاد کاربران

بپرس