دوپیکری. [ دُ پ َ / پ ِ ک َ ] ( حامص مرکب )صفت و حالت دوپیکر. دویی. نفاق. جدایی : چون من توام این دوپیکری چیست چون هر دو یکی است داوری چیست.خاقانی. || جوزا بودن. صفت و حالت برج دوپیکر داشتن : در بر تیغ حصرمی زاده جنابه چون عنب برده جناب از آسمان کرده همه دوپیکری.خاقانی.جوزا کمر دورویه بسته بر تخت دوپیکری نشسته.نظامی.