دو پیکان

لغت نامه دهخدا

دوپیکان. [ دُ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) ( مرکب از «دو» + «پیکان »که آهن نوک تیز سر تیر است ) تیری که دارای دوپیکان است. که دو پیکان دارد. ( یادداشت مؤلف ) :
به تیر دوپیکان ز سر برگرفت
کنیزک بدو ماند اندر شگفت.
فردوسی.
چو گوش آهخته دارد دیده گوید
مگر تیری دوپیکان می نماید.
حافظ اوبهی.

فرهنگ فارسی

تبری که دارای دو پیکان است .

پیشنهاد کاربران

بپرس