دو پود

لغت نامه دهخدا

دوپود. [ دُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) دوپوده. ( ناظم الاطباء ). دارای دوپود: دیابوذ، دَنبوذ. جامه دوپود. ( منتهی الارب ). دیبوذ ( معرب دوپود ) ذونیرین. ذات نیرین ( جامه ). قسمی جامه که معرب آن دیبود است و آن را دوباف نیز گویند. ( یادداشت مؤلف ): ثوب منیر؛ جامه دوپود. ( فیروزآبادی ). رجوع به پود و دوپوده شود.

فرهنگ فارسی

( صفت اسم ) پارچهای که مختلط بافته شده باشد پارچهای که دارای خطوطی بود از دو رنگ .

پیشنهاد کاربران

بپرس