دو قلی

لغت نامه دهخدا

دوقلی. [ دُ ] ( ترکی ، ص مرکب ) ( مرکب از دوق + لی ) جفت و توأم. ( ناظم الاطباء ). دوغلی. دوغلو. دغلی. دغلو. همزاد. دوقلو. دو بچه که با هم از شکم مادر بیرون آمده باشند.

فرهنگ فارسی

جفت و توام .

پیشنهاد کاربران

بپرس