دو ـ واپ (doo-wop)
فرمی در موسیقی پاپ امریکایی در دهۀ ۱۹۵۰. سبکی در هماهنگ خوانی بدون آکومپانیمان (همراهی) ساز یا حتی چیزی نزدیک به آن، که منحصراً خوانندگان مرد آن را می خوانند و اجرا می کنند. نام این سبک برگرفته از شیوۀ آوازخواندن خوانندۀ اصلی با پس زمینۀ هجاهای بی معنا است که دیگر اعضای گروه می خوانند. نام بسیاری از گروه های دو ـ واپ از نام پرندگان انتخاب شده است؛ همچون گروه رِیوِنز (کلاغ ها) و اوریولز (مرغان انجیرخوار). ریشه های دو ـ واپ به دهۀ ۱۹۳۰ زمان گروه های ریتم اند بلوز مانند اینک اسپاتز و نیز موسیقی گاسپل باز می گردد. دو ـ واپ را بیشتر گروه های خیابانی در شهر اجرا می کردند، و برخی از آن ها به کار ضبط نیز علاقه مند می شدند و صفحه های پرفروشی عرضه می کردند؛ همچون، تک آواز (Earth angel (۱۹۵۴ کار گروه پنگوئینز و (Why Do Fools Fall in Love (۱۹۵۶ کار فرانکی لایمن و تین ایجرز. نخستین صفحۀ دو ـ واپ که به صفحۀ پرفروش شمارۀ یک در امریکا بدل شد، The Great Pretender کار پلاترز (۱۹۵۵) است.
فرمی در موسیقی پاپ امریکایی در دهۀ ۱۹۵۰. سبکی در هماهنگ خوانی بدون آکومپانیمان (همراهی) ساز یا حتی چیزی نزدیک به آن، که منحصراً خوانندگان مرد آن را می خوانند و اجرا می کنند. نام این سبک برگرفته از شیوۀ آوازخواندن خوانندۀ اصلی با پس زمینۀ هجاهای بی معنا است که دیگر اعضای گروه می خوانند. نام بسیاری از گروه های دو ـ واپ از نام پرندگان انتخاب شده است؛ همچون گروه رِیوِنز (کلاغ ها) و اوریولز (مرغان انجیرخوار). ریشه های دو ـ واپ به دهۀ ۱۹۳۰ زمان گروه های ریتم اند بلوز مانند اینک اسپاتز و نیز موسیقی گاسپل باز می گردد. دو ـ واپ را بیشتر گروه های خیابانی در شهر اجرا می کردند، و برخی از آن ها به کار ضبط نیز علاقه مند می شدند و صفحه های پرفروشی عرضه می کردند؛ همچون، تک آواز (Earth angel (۱۹۵۴ کار گروه پنگوئینز و (Why Do Fools Fall in Love (۱۹۵۶ کار فرانکی لایمن و تین ایجرز. نخستین صفحۀ دو ـ واپ که به صفحۀ پرفروش شمارۀ یک در امریکا بدل شد، The Great Pretender کار پلاترز (۱۹۵۵) است.
wikijoo: دو_ـ_واپ