دوطرفی. [ دُ طَ رَ ] ( ص نسبی مرکب ) بین اثنین و جانبین و از دو کنار. ( ناظم الاطباء ). || ( اصطلاح جانورشناسی ) هر گاه سطحی در طول بدن و در وسط سطح پشتی و شکمی بگذرانیم حیوان را به دو بخش کاملاً قرینه ( راست و چپ ) تقسیم نماییم به قسمی که اندام یک طرف عیناً در طرف دیگر تکرار شود این نوع قرینه را دوطرفی و جانورانی را که قرینه دوطرفی دارند آرتیوزوئر گویند. ( از جانورشناسی عمومی فاطمی ج 1 ص 195 ).
