دوسو. [ دُ ] ( اِ مرکب ) دو طرف. دو جانب. دو جهت : از دوسو راه بر دشمن بستند. ( یادداشت مؤلف ). || ( ص مرکب ) دارای دو طرف. که دوجهت دارد. دورو. دورویه. دارای دو سر.
