دودستگی غرب یا شقاق پاپ به انشعاب در درون کلیسای کاتولیک از سال ۱۳۷۸ تا ۱۴۱۷ گفته می شود. در این زمان برای چهل سال، در کلیسای کاتولیک با دو رهبری جداگانه، انشعاب و تفرقه ایجاد می گردد. [ ۱] این بحران در اروپا در میانه جنگ صدساله و همزمان با انتقال از یک رژیم فئودالی است که دیگر پاسخگوی یک جامعه در حال تحول نمی باشد. در واقع کلیسا نقش فرهنگی و اجتماعی خود را که در اوایل قرون وسطی برای حکومت ضروری بود از دست داد. از دید سیاسی، این مسئله با کشمکش فیلیپ چهارم پادشاه فرانسه و پاپ بونیفاس هشتم که هریک ادعای قدرت کامل را دارند، به وقوع می پیوندد. این تنش در ابتدا با استقرار حکومت پاپ در آوینیون فرانسه و سپس به دو دستگی بزرگ انجامید.
از اوایل قرن دهم، کلیسا تصویر نظام سه گانه اجتماعی را تحمیل می کند. او با به اختیار گذاشتن قدرت نظامی و دنیوی به اشراف، اخلاقیات جامعه را به طور مطلق در اختیار خود می گیرد. از آنجایی که کلیسا متمرکز کننده دانش از دوران عتیق به شمار می رود، روحانیت موقعیت خود را در اجتماع قرون وسطی، اجتناب ناپذیر و محوری می داند. روحانیت با داشتن سواد خواندن و نوشتن، موسسات مختلف، مدارس و بنیادهای خیریه را اداره می کند. با آگاهی از مبادلات فرهنگی و دانش تجربی، کلیسا بیشترین سهم از بافت اقتصادی آن دوره را - که هنوز عموماً کشاورزی است - از آن خود می کند. در زمان جنگ های صلیبی است که قدرت فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و حتی نظامی کلیسا به بالاترین حد خود می رسد.
از ابتدای قرن سیزدهم اما تعادل میان این نظام سه گانه به هم می خورد. بورژوازی از یک سو، به مرور زمان، از نظر اقتصادی به اهمیتی دست می یابد که موقعیت وی را از نظر سیاسی اجتناب ناپذیر می سازد ( احتیاج شاهزادگان و امرای کلیسا برای استقراض ) . از سوی دیگر برای احتیاج تجاری و سپس پیشرفت اجتماعی خود، قسمتی از فرهنگ را با سرمایه گذاری در مدارس غیر مذهبی و چندین اثر اجتماعی به عهده می گیرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز اوایل قرن دهم، کلیسا تصویر نظام سه گانه اجتماعی را تحمیل می کند. او با به اختیار گذاشتن قدرت نظامی و دنیوی به اشراف، اخلاقیات جامعه را به طور مطلق در اختیار خود می گیرد. از آنجایی که کلیسا متمرکز کننده دانش از دوران عتیق به شمار می رود، روحانیت موقعیت خود را در اجتماع قرون وسطی، اجتناب ناپذیر و محوری می داند. روحانیت با داشتن سواد خواندن و نوشتن، موسسات مختلف، مدارس و بنیادهای خیریه را اداره می کند. با آگاهی از مبادلات فرهنگی و دانش تجربی، کلیسا بیشترین سهم از بافت اقتصادی آن دوره را - که هنوز عموماً کشاورزی است - از آن خود می کند. در زمان جنگ های صلیبی است که قدرت فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و حتی نظامی کلیسا به بالاترین حد خود می رسد.
از ابتدای قرن سیزدهم اما تعادل میان این نظام سه گانه به هم می خورد. بورژوازی از یک سو، به مرور زمان، از نظر اقتصادی به اهمیتی دست می یابد که موقعیت وی را از نظر سیاسی اجتناب ناپذیر می سازد ( احتیاج شاهزادگان و امرای کلیسا برای استقراض ) . از سوی دیگر برای احتیاج تجاری و سپس پیشرفت اجتماعی خود، قسمتی از فرهنگ را با سرمایه گذاری در مدارس غیر مذهبی و چندین اثر اجتماعی به عهده می گیرد.
wiki: دو دستگی غرب