دودره. [ دُ دَ رَ / رِ ] ( ص نسبی ) منسوب به دودر. || که دارای دودر باشد. دو در. صاحب دودر. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به دو در و دودری شود. || ( اِ مرکب ) کنایه است از گیتی و دنیا زیرا چنان است که دو در دارد از یک در مردمان زاییده شده می آیند و از در دیگر آن مرده بیرون می روند. ( از ناظم الاطباء ). کنایه از جهان باشد. ( آنندراج ).
