دو درخت والینور

در رشته افسانه های تالکین، دو درخت والینور به نام های تلپریون و لورلین، دو درخت نقره ای و طلایی بودند که در گذشته های دور، به سرزمین والار، نور می رساندند. در داستان های تالکین، والینور یا سرزمین های همواره زنده، پردیسی بود که موجودات فرشته مانند و آسمانی در آن می زیستند. دو درخت در این سرزمین های آسمانی از موقعیت والایی برخوردار بودند و شبنم آنها نوری جادویی و پالوده اما به صورت مایع بود. دو درخت به خواست مورگوت و آنگولیانت ( عنکبوت ) نابود شدند اما آخرین گل و میوهٔ آنها توسط والار به نور ماه و خورشید تبدیل شد.
تالکین در توصیف این درخت ها گفته است که آنها میوه هایی شبیه به گیلاس و برگ هایی شبیه به راش داشته اند. [ ۱]