دو بوه

لغت نامه دهخدا

دوبوه. [ دُ ] ( ص ، اِ ) هرچیز حل شده و مذاب ، مانند: پلو نزدیک به شله یا بالعکس. ( لغت محلی شوشتر ).

فرهنگ فارسی

هر چیز حل شده و مذاب مانند پلو نزدیک به شله یا بالعکس .

پیشنهاد کاربران

بپرس