دو بوذ

لغت نامه دهخدا

دوبوذ. [ دُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) «دیابوذ» پارچه ای است که در نیرین بافته می شود و آن بنظر می رسد جمع «دیبوذ» بر وزن فیعول باشد. ابوعبید گفته است : اصل آن در فارسی دوبوذ است. ( از المعرب جوالیقی ص 139 ). دوبود. دوپود.

فرهنگ فارسی

[ دیابوذ ] پارچه ایست که در نیرین بافته می شود .

پیشنهاد کاربران

بپرس