دو بامانع

دو با مانع یکی از گونه های دو و میدانی است.
اگر شخص دست یا پای خود را به عمد به موانع برخورد دهد خطا کرده است.
دو ۱۰۰ متر بامانع یک رشتۀ ورزشی دو و میدانی، در بازی های المپیک است که تنها مختص ورزشکاران زن می باشد ( دو ۱۱۰ متر بامانع مشابه آن در رقابت های مردان است ) . در این مسابقه تعداد ده مانع با ارتفاع ۸۳٫۸ سانتی متر ( ۲ فوت و ۹ اینچ ) در فواصل مساوی از یکدیگر و در امتداد یک مسیر مستقیم ۱۰۰ متری قرار می گیرند.
تکنیک دو۱۰۰ متر با مانع بانوان اصولاً شبیه تکنیک دو ۱۱۰ متر با مانع مردان است با این تفاوت که به خاطر کوتاه تر بودن موانع زنان نیاز به زمان و مسافت کمتری برای عبور از روی موانع دارند. حرکات دونده های ۱۰۰ متر با مانع زنان تقریباً نزدیک به دونده های سرعت است و بنابراین در مقایسه با دوندگان ۱۱۰ متر با مانع مردان نیاز کمتری به خم کردن بدن و بالا آوردن زیادی پای راهنما به طرف بالا در لحظه کندن از زمین دارند. از این رو، میتوانند پای عقب را با ارتفاع پائین تری از روی مانع عبور دهند. حرکت دست های این دوندگان بسیار نزدیک به حرکت دوندگان سرعت است.
دو ۱۱۰ متر با مانع یکی از رشته های المپیکی دو و میدانی است که در آن دوندگان می بایست مسافت صد و ده متر را با مانع در کوتاه ترین زمان ممکن بدوند. در طول مسیر ۱۰ مانع که ارتفاع هر مانع ۱٫۰۶۷ متر است قرار دارد و اولین مانع ۱۳٫۷۲ متر از خط شروع فاصله دارد.
دو ۴۰۰ متر بامانع یکی از رشته های المپیکی دو و میدانی است که در آن دوندگان می بایست مسافت ۴۰۰ متر را با مانع در کوتاه ترین زمان ممکن بدوند. فاصله موانع از یکدیگر ۳۵ متر و فاصله اولین مانع با خط شروع ۴۰ متر است.
از روی موانع کم ارتفاع مانند یک چوبدستی عبور کردن طوری که فاصلهٔ بین دو مانع با ۳ گام طی شود. هدف از این کار پیدا کردن آهنگ دویدن سریع بین موانع است.
این کار به منظور عادت کردن به عبور از روی مانع با پای راهنما و پای عقب انجام می شود.