دهید

لغت نامه دهخدا

دهید. [ دِ ] ( فعل امر ) به معنی بزنید و حمله کنید. فرمانی بوده است حمله کردن و زدن و کشتن را. ( یادداشت مؤلف ). امر به زدن یعنی بزنید. ( از برهان ).صاحب شرفنامه می گوید یعنی بزنید و فقط در همین صیغه امر بدین معنی استعمال می شود لاغیر. اما گفته او بر اساسی نیست و «ده » صیغه دیگر آن است :
شما روی یکسر سوی من نهید
چو من بر خروشم دمید و دهید.
فردوسی.
پس از خشم فرمود کین را دهید
همه دستها را به خون درنهید.
اسدی.
و بویهی اسب تازی داشت خیاره با چندتن که نیک اسبه بودند بجستند و اوباش پیاده درماندند میان جویها و میان دره ها و حسن گفت دهید و حشمتی بزرگ افکنید به کشتن بسیار که کنید. ( تاریخ بیهقی چ فیاض ص 43 ). ثم قال [ المنصور ] لاهل خراسان «دهید» فشدخوا بالعمد حتی سالت ادمغتهم... ثم قال «دهید» فشدخ الکلبی معهم. ( عیون الاخبار ج 2 ص 208 ).

فرهنگ فارسی

( فعل ) ( صفت ) امر از دادن . ۱ - بدهید . ۲ - بزنید و بکشید ( فرمانی که در جنگهای قدیم داده میشد ) .

پیشنهاد کاربران

به دهید

اسماعیل ابن عامر ، سردار سپاه خراسان بود، طبری از می گوید که اسماعیل به خراسانیان گفت : " دهیذ ای جوانکان "

بپرس