دهل دریدن. [ دُ هَُ دَ دَ ] ( مص مرکب ) منع کردن کسی را از نغمه و آواز. ( غیاث )( از مجموعه مترادفات ). || کنایه از رسواکردن و افشای راز نمودن. ( از آنندراج ) : صبا بلبلان را دریده دهل ز نامحرمان روی پوشیده گل.نظامی ( از آنندراج ).و رجوع به دهل دریده شود.
