[ویکی فقه] بَشاگِرد (نیز بَشاکِرد)، دهستان کوهستانی تقریباً مستطیل شکلی در مشرق میناب و شمال جاسک می باشد.
بشاگرد از مغرب به دهستان رودان و باریکه ساحلی معروف به بیابان، از مشرق به فَنّوج در بلوچستان ، از شمال به مَنُوجان و از جنوب به دامنه غربی دشت های ساحلی بلوچستان محدود می شود. این دهستان حدود ۰۰۰، ۱۰ کیلومتر مربع وسعت دارد. از بلندی های عمده آن کوه بشاگَرد است که در مسیر شرق ـ جنوب شرقی در فاصله حدود ۱۵۰ کیلومتری از رشته کوه های مارز تا رود رَپْچ در شرق ادامه دارد. نام بشاگرد غالباً به منطقه وسیعی اطلاق می شود که از مَنوجان در شمال تا رَمِشک در مشرق ادامه دارد.
واژه شناسی
بشاگرد احتمالاً جمع بشگرد (یا بشکرد) ـ نام دیگر همان منطقه ـ است. برهان قاطع بشگرد را «شکارگاه» معنی می کند. شوارتز اشتقاق این نام را از «باس» که به گفته مقدسی نام محلی در شمال شرقی آن بوده است، محتمل می داند. این نکته نیز شایان ذکر است که «بَش» در زبان بلوچی به معنای «باران تابستانی» است که از ویژگی های هوای متغیر این ناحیه محسوب می شود. نزول بش برای محصول خرما بلا، ولی برای گله های گوسفند و بز نعمتی آسمانی است. کشت خرما و پرورش دام فعالیت های اصلی اقتصادی این دهستان به شمار می رود.
اوصاف
پستی و بلندی زمین و اوضاع طبیعی بشاگرد شبیه مُکران در شرق آن است. تمامی دهستان کوهستانی است. بلندترین قله سلسله کوه های بشاگرد، کوهِ کوران، به ارتفاع ۳۶۰، ۲ متر است. سلسله کوه های بسیاری که با در نظر گرفتن ارتفاع نسبتاً کم آن ها صعب العبورند، از دشت های بلند سربرآورده اند. هریسن این کوه ها را «تشتک وار یا ناودیسی» وصف می کند و می گوید که «بدنه فشرده آن ها زیر توده ای از تخته سنگ های شنی تیز و زاویه داری قرار گرفته که در ماسه و خاک پراکنده اند». رنگ غالب دراین کوه ها زیتونی خاکستری مات است که سنگ هایی با رنگ های دیگر به طور پراکنده در آن نفوذ کرده است. ارتفاع تخت ها یا تختان ها در امتداد مسیر رودخانه از حدود ۳۶۰ متر در جنوب، یعنی سمت غربی دهستان، آغاز و تا ۳۵۰، ۱ متر در شمال افزایش می یابد. اطلاعات مربوط به گیاهان و جانوران منطقه را می توان در اثر گابریل یافت. شکار در قرن گذشته فراوان بود، ولی اکنون نسل آن ها منقرض شده است. آبادی های منطقه معدود است و فقط در بستر باریک رودخانه ها یافت می شود.
پیشینه
...
بشاگرد از مغرب به دهستان رودان و باریکه ساحلی معروف به بیابان، از مشرق به فَنّوج در بلوچستان ، از شمال به مَنُوجان و از جنوب به دامنه غربی دشت های ساحلی بلوچستان محدود می شود. این دهستان حدود ۰۰۰، ۱۰ کیلومتر مربع وسعت دارد. از بلندی های عمده آن کوه بشاگَرد است که در مسیر شرق ـ جنوب شرقی در فاصله حدود ۱۵۰ کیلومتری از رشته کوه های مارز تا رود رَپْچ در شرق ادامه دارد. نام بشاگرد غالباً به منطقه وسیعی اطلاق می شود که از مَنوجان در شمال تا رَمِشک در مشرق ادامه دارد.
واژه شناسی
بشاگرد احتمالاً جمع بشگرد (یا بشکرد) ـ نام دیگر همان منطقه ـ است. برهان قاطع بشگرد را «شکارگاه» معنی می کند. شوارتز اشتقاق این نام را از «باس» که به گفته مقدسی نام محلی در شمال شرقی آن بوده است، محتمل می داند. این نکته نیز شایان ذکر است که «بَش» در زبان بلوچی به معنای «باران تابستانی» است که از ویژگی های هوای متغیر این ناحیه محسوب می شود. نزول بش برای محصول خرما بلا، ولی برای گله های گوسفند و بز نعمتی آسمانی است. کشت خرما و پرورش دام فعالیت های اصلی اقتصادی این دهستان به شمار می رود.
اوصاف
پستی و بلندی زمین و اوضاع طبیعی بشاگرد شبیه مُکران در شرق آن است. تمامی دهستان کوهستانی است. بلندترین قله سلسله کوه های بشاگرد، کوهِ کوران، به ارتفاع ۳۶۰، ۲ متر است. سلسله کوه های بسیاری که با در نظر گرفتن ارتفاع نسبتاً کم آن ها صعب العبورند، از دشت های بلند سربرآورده اند. هریسن این کوه ها را «تشتک وار یا ناودیسی» وصف می کند و می گوید که «بدنه فشرده آن ها زیر توده ای از تخته سنگ های شنی تیز و زاویه داری قرار گرفته که در ماسه و خاک پراکنده اند». رنگ غالب دراین کوه ها زیتونی خاکستری مات است که سنگ هایی با رنگ های دیگر به طور پراکنده در آن نفوذ کرده است. ارتفاع تخت ها یا تختان ها در امتداد مسیر رودخانه از حدود ۳۶۰ متر در جنوب، یعنی سمت غربی دهستان، آغاز و تا ۳۵۰، ۱ متر در شمال افزایش می یابد. اطلاعات مربوط به گیاهان و جانوران منطقه را می توان در اثر گابریل یافت. شکار در قرن گذشته فراوان بود، ولی اکنون نسل آن ها منقرض شده است. آبادی های منطقه معدود است و فقط در بستر باریک رودخانه ها یافت می شود.
پیشینه
...
wikifeqh: دهستان_بشاکرد