دهداه

لغت نامه دهخدا

( دهداة ) دهداة. [ دَ ] ( ع مص ) غلطانیدن سنگ. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || غلطیدن سنگ. ( منتهی الارب ). || گردانیدن بعض چیزی بر بعض آن. ( ناظم الاطباء ).
دهداه.[ دَ ] ( ع ص ، اِ ) شتران ریز. ج ، دهاده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). شتر ریزه. ( ناظم الاطباء ). اشتران خرد. ( مهذب الاسماء ). || کس ؛ گویند ما ادری ای الدهداه هو؛ یعنی چه کسی است او. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || کوتاه قد. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران