دهان گشاده. [ دَ گ ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) که دهان او گشاده باشد. با دهان باز. گشوده دهان. || کنایه است از متعجب و متحیر : تیر گردون دهان گشاده بماند پیش تیغ زبانش چون سوفار.
خاقانی.
سوفاروش ز حیرت وحشی دهان گشاده شه چون زبان خنجر کرده به تیر لالش.
خاقانی.
فرهنگ فارسی
که دهان او گشاده باشد .
پیشنهاد کاربران
بزرگ ، اندازۀ دهان بازشده مثل: درز دهان گشودۀ در خانه