دهان گشادن

لغت نامه دهخدا

دهان گشادن. [ دَ گ ُ دَ ] ( مص مرکب ) دهان گشودن. باز کردن دهان. ( یادداشت مؤلف ). شحر [ ش َ / ش ِ ]. فغر. ( منتهی الارب ). تشاخس. ( منتهی الارب ) :
این عجب بلبل که بگشاید دهان
تا خورد او خار را با گلستان.
مولوی.
|| کنایه است از آغاز به تکلم کردن. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

دهان گشودن . باز کردن دهان .

پیشنهاد کاربران

بپرس