دهان کسی برای چیزی آب افتادن. ( یا پر آب شدن یا گشتن ) ؛ از دیدن یا شنیدن محاسن آن بدان اشتیاق پیدا کردن. ( یادداشت مؤلف ) . کنایه از حریص شدن و طمع کردن. ( آنندراج ) :
گلت چون با شکر همخواب گردد
طبرزد را دهان پر آب گردد.
نظامی.
گلت چون با شکر همخواب گردد
طبرزد را دهان پر آب گردد.
نظامی.