دهان خندقی

دهان خندقی ( به انگلیسی: Acute necrotizing ulcerative gingivitis ) یک عفونت معمولی غیر مسری و غیر سرطانی در لثه ها است که شروع ناگهانی دارد. علائم اصلی این بیماری دردناکی لثه ها، لکه های همراه با خونریزی و ایجاد زخم در لثه بین دندان ها است. اغلب درد شدید لثه ای که مشخص کننده آنفلوآنزای خوکی است، از پریودنتیت مزمن شایع تر است که به ندرت دردناک است. این بیماری اگر نادرست درمان شود یا نادیده گرفته شود، ممکن است مزمن یا مکرر باشد. ارگانیسم های عفونی اغلب باکتری های بی هوازی، به خصوص فسوباکتری ها و گونه های اسپیروکت هستند. عوامل تشدید کننده این بیماری عبارتند از: عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، سیگار کشیدن، سوء تغذیه، استرس روانی و ضعف سیستم ایمنی بدن. درمان بیماری دهان خندقی با استفاده از آنتی بیوتیک ها ( معمولاً مترونیدازول ) در مرحله حاد و بهبود بهداشت دهان برای جلوگیری از عود بیماری میسر است. اگر چه شروع این بیماری سریع و ناگهانی است، معمولاً به سرعت درمان می شود و هیچ آسیبی جدی و دائمی به دنبال ندارد. این بیماری در طول جنگ جهانی اول بین سربازان شایع شد که احتمالاً به دلیل شرایط بد بهداشتی و استرس شدید روانی بین سربازان بوده است.
در مراحل اولیه برخی از بیماران ممکن است از احساس فشار در اطراف دندان ها شکایت کنند. سه نشانه اصلی این بیماری شامل:
• درد شدید لثه
• خونریزی لثه ای در اثر تحریک ضعیف
• ایجاد زایده از لثه های بین دندانی همره با زخم بر روی این زایده ها.
علائم و نشانه های دیگری نیز ممکن است وجود داشته باشد، اما این علایم حتمی نیست:
• بوی بد دهان
• ایجاد طعم فلزی در دهان
• ضعف، تب یا تورم گره های لنفی بدن. در مواردی تورم گردن رحم رخ می دهد که می تواند نشانه ابتلا به ایدزباشد.
دهان خندقی یک بیماری عفونی غیر مسری و غیر سرطانی است که توسط چند نوع باکتری مانند باکتری های بی هوازی فوسوباکتر یا اسپیروکت ایجاد می شود.
همچنین این بیماری می تواند در اثر تضعیف سیستم ایمنی توسط بیماری هایی مانند ایدز ایجاد شود. دهان خندقی یک عفونت فرصت طلبانه است که در هنگام ضعف سیستم ایمنی میزبان رخ می دهد. عوامل مستعد کننده دهان خندقی عبارتند از سیگار کشیدن، استرس روانی، سوء تغذیه و سرکوب سیستم ایمنی ( مانند مصرف داروهای کورتیکواستروئیدی یا ایدز ) .