دهن دوخته. [دَ هََ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) که دهان از گفتن بربندد. دهان بسته. زبان بسته. خاموشی گزیده :کم سخنی دید دهن دوختهچشم و زبانی ادب آموخته. نظامی.+ عکس و لینک
