دهارما

نتیجه کلی اینکه نه تنها باور به تناسخ باطل می باشد بلکه باور به قبض یا جدایی روح بطور دائم از بدن به اصطلاح مادی بهنگام فرا رسیدن لحظه ی مرگ و صعود و معراج آن به عالم میانی تحت عنوان برزخ و همچنین باور به پریدن جان از قفس به اصطلاح تنگ خاکی و پرواز عجولانه یا شتابان آن از جهان مادی و فانی و بسوی جهان معنوی و باقی به یک سهم مساوی با هم باطل میباشند.
به زبان هندسی و تمثیل دو چرخ وجود دارند؛ یکی بسیار بزرگ که در سر جای خود بطور مطلق ساکن و ثابت ایستاده یا خوابیده و فقط نقش مسیر، راه یا جاده را عهده دار می باشد و دیگری یک چرخ کوچک که نقش وسیله نقلیه و در بر گیرنده مسافرین زنده و غیر زنده را بازی میکند. چرخ کوچک روی چرخ بزرگ بطور پیوسته حرکت نمی کند بلکه جهشی یا پرشی و هر بار پس از یک پرش به سمت جلو در همانجا هفت بار دور محور هندسی خود میچرخد و الا آخر تا یک دور کامل و بازگشتن به ایستگاه قبل از آغاز سفر. اما در عمل این سفر از طریق گردش دایره وار وقوع مهبانگ های هفتگانه بر اثر نوسانات خودکار و متوالی انبساط و انقباض در چهارچوب طرح مطلق آفرینش و بر اساس قوانین جاودانه و آئین نامه های اجرایی ثابت و پایدار و تغییر ناپذیر آن، طی میشود.
برای امروز و آینده، شاید مفید و ثمر بخش و راه گشا باشد که اندیشمندان، متفکرین و تخیل گران و صورت پردازان پیرو دین اسلام ( که به علت باور داشتن به عالم میانی تحت عنوان برزخ کامل تر از دو دین قبلی ابراهیمی یعنی یهودیت و مسیحیت میباشد ) در مورد تصویر آسمانی - وحیانی - قرآنی در قالب سه کلمه به شکل 《دنیا - برزخ - آخرت》تجدید نظر نمایند. همچینن بجای سماوات سبع و الارض به السموات و الارضین سبع و ما فی بین هُم به معنای آسمان ها و زمین های هفتگانه و هر آنچه که بین آنهاست، بیشتر باور داشته باشند و در مورد عبارت " کل النفس ذائقه الموت " هم تجدید نظر کنند و نفس را به معنای من در نظر گیرند و نه به معنای ( روح، روان، جان، فهم و عقل، هوش و آگاهی و خودآگاهی و نه چیز دیگری ) .
ربَّنا : ربا بنا : ای رب بانی ( طراح، معمار، بنا، سازنده ، آفریننده ) تو ما را باطل خلق نکرده ای، بیهوده نیافریده ای، لذا ما را به سبحانی یا به منزه بودن خود از عذاب آتش در امان و امان نگهدار، ما و آنانیکه در حالت های ایستادن و نشستن و دراز کشیدن، الله را ذکر می نمائیم و به خلقت یا آفرینش آسمان ها و زمین های هفتگانه و هر آنچه که بین آنهاست، فکر میکنیم، می اندیشیم.
یقین داشته باشند و مطمئن باشند که اگر در طول عمر شریف دنیوی خود حتا یکبار چنین دعائی را نخواندند و کلمه ی الله را ذکر نکردند، خدای حقیقی و واقعی هرگز بابت این قصور آنان را عذاب نخواهد داد. اما فکر کردن و تخیل و تصور در باره چگونگی ظهورات یا پیدایشات متوالی هفت عالم یا دنیا به شکل آسمان ها و زمین های هفتگانه و هر آنچه که بین آنهاست، در طول این سفر برایشان در حالات ایستادن و نشستن و چرخاندن تسبیح و دراز کشیدن مفید خواهد بود و به هضم غذا هم کمک خواهد کرد.
این گیتی یا کیهان و یا این جهان چه باشد با این همه وسعت و گستردگی و فراخی از دید محدود ما انسان ها در بین جهان های بیشمار/ جز قطره ی ناچیزی جاودانه گرفتار در بند و کمند زلف و عشق یار یا در بطن وجود و ماهیت و ذات مطلق و بی کران و بی نهایت پروردگار یا آفریدگار/؟. . .