ده یوپدیه. [ دَهَْ پ َ ] ( فارسی باستان ، اِمص ) اسم مصدر از ده یوپد، و معرب آن دهوفذیه است. بیرونی گوید در کتاب آثارالباقیه ( صص 220 و 221 ): «الدهوفذیه معناها حفظ الدنیا و حراستها و التأمر فیها». ( از ذیل برهان چ معین ). و رجوع به ده یوپد شود.
