دنیق. [ دَ ] ( ع ص ) کسی که تنها خورد در روزو در شب در روشنی ماه تا مهمان او را نبیند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || کسی که بر عیال خود تنگ گیرد. ج ، دُنُق. ( ناظم الاطباء ).
