دنیس وین آرچر ( Dennis Wayne Archer ) ( متولد ۱ ژانویه ۱۹۴۲ ) ، وکیل، حقوقدان، سیاستمدار پیشین اهل میشیگان است. آرچر به عنوان یکی از اعضای حزب دموکرات، در مقام قاضی دادگاه عالی میشیگان و همچنین شهردار دیترویت خدمت کرد. مدتی نیز ریاست کانون وکلای آمریکا را بر عهده داشت و از این جهت نخستین رئیس سیاهپوست این تشکیلات محسوب می شد آن هم در حالیکه تا سال ۱۹۴۳ عضویت وکلای آمریکایی - آفریقایی تبار در این کانون ممنوع بود.
... [مشاهده متن کامل]
دنیس آرچر در ۱ ژانویه ۱۹۴۲ در یک خانواده کارگری به دنیا آمد که ساکن شرق دیترویت بودند. از آنجاییکه دست پدر آرچر در تصادف ماشین قطع شده بود، خانواده او با مشکلات اقتصادی زیادی دست وپنجه نرم می کردند. با توجه به اینکه در آن شهر فرصت های شغلی زیادی برای افراد معلول وجود نداشت، هنگامی که آرچر پنج ساله بود، این خانواده به دهکده کاسوپولیس نقل مکان کردند.
او زمانی که تنها هشت سال داشت برای کمک به خانواده شروع به کار کرد. آرچر کارگر پادوی باشگاه گلف، بولینگ و نظافتچی نانوایی بود. وی پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان با اشتغال به کارهایی چون نقاشی ساختمان و کار در داروخانه هزینه تحصیل در کالج را فراهم کرد. او اولین آمریکایی آفریقایی تباری بود که در واحد مدارک پزشکی بیمارستان هنری فورد کار کرد. آرچر تحصیلاتش را در دانشگاه ایالتی وین با هدف داروسازی آغاز کرد. کمی بعد به مؤسسه فنی دیترویت منتقل شد و سپس به دانشگاه میشیگان غربی رفت.
او در دانشگاه میشیگان موفق به اخذ مدرک کارشناسی در رشته آموزش شد. در ابتدا قصد داشت معلم تاریخ شود ولی قرار شد در مدرسه ابتدایی رالف بنچ که درست در ناحیه شرقی مرکز شهر قرار داشت، آموزگار کودکان استثنائی شود. آرچر از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۰ در مدارس دولتی دیترویت به کودکان معلول درس داد. سپس در سال ۱۹۷۰ وارد کالج حقوق دیترویت شد که امروزه با نام کالج حقوق دانشگاه ایالتی میشیگان شناخته می شود و مدرک دکترای خود را در رشته حقوق گرفت.
وی علاوه بر اشتغال به امور حقوقی در شهر دیترویت، طی سال های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۵ استاد کالج حقوق دیترویت و از ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۸ استاد دانشکده حقوق دانشگاه ایالتی وِین بود. آرچر از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵ عضو هیئت مدیره کانون وکلای دیترویت و مدیر بخش وکلای جوان انجمن بود. او همچنین ریاست سه کانون وکلای دیگر را بر عهده داشت: کانون وکلای ولورین از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۰، کانون وکلای ملی از ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۴ و کانون وکلای ایالتی میشیگان از ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۵.
... [مشاهده متن کامل]
دنیس آرچر در ۱ ژانویه ۱۹۴۲ در یک خانواده کارگری به دنیا آمد که ساکن شرق دیترویت بودند. از آنجاییکه دست پدر آرچر در تصادف ماشین قطع شده بود، خانواده او با مشکلات اقتصادی زیادی دست وپنجه نرم می کردند. با توجه به اینکه در آن شهر فرصت های شغلی زیادی برای افراد معلول وجود نداشت، هنگامی که آرچر پنج ساله بود، این خانواده به دهکده کاسوپولیس نقل مکان کردند.
او زمانی که تنها هشت سال داشت برای کمک به خانواده شروع به کار کرد. آرچر کارگر پادوی باشگاه گلف، بولینگ و نظافتچی نانوایی بود. وی پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان با اشتغال به کارهایی چون نقاشی ساختمان و کار در داروخانه هزینه تحصیل در کالج را فراهم کرد. او اولین آمریکایی آفریقایی تباری بود که در واحد مدارک پزشکی بیمارستان هنری فورد کار کرد. آرچر تحصیلاتش را در دانشگاه ایالتی وین با هدف داروسازی آغاز کرد. کمی بعد به مؤسسه فنی دیترویت منتقل شد و سپس به دانشگاه میشیگان غربی رفت.
او در دانشگاه میشیگان موفق به اخذ مدرک کارشناسی در رشته آموزش شد. در ابتدا قصد داشت معلم تاریخ شود ولی قرار شد در مدرسه ابتدایی رالف بنچ که درست در ناحیه شرقی مرکز شهر قرار داشت، آموزگار کودکان استثنائی شود. آرچر از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۰ در مدارس دولتی دیترویت به کودکان معلول درس داد. سپس در سال ۱۹۷۰ وارد کالج حقوق دیترویت شد که امروزه با نام کالج حقوق دانشگاه ایالتی میشیگان شناخته می شود و مدرک دکترای خود را در رشته حقوق گرفت.
وی علاوه بر اشتغال به امور حقوقی در شهر دیترویت، طی سال های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۵ استاد کالج حقوق دیترویت و از ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۸ استاد دانشکده حقوق دانشگاه ایالتی وِین بود. آرچر از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵ عضو هیئت مدیره کانون وکلای دیترویت و مدیر بخش وکلای جوان انجمن بود. او همچنین ریاست سه کانون وکلای دیگر را بر عهده داشت: کانون وکلای ولورین از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۰، کانون وکلای ملی از ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۴ و کانون وکلای ایالتی میشیگان از ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۵.
