دنیای فوتبال

عنوان نماینده دیدگاه قشرها جدی تر و تحصیل کرده تر در عرصه فوتبال باز کند. ایده انتشار مجله به صورت ماهنامه برای اولین بار از سوی علی عالی مطرح شد. آن روزها مجله شهروندامروز به عنوان یکی از کامل ترین مجلاتِ کشور مطرح بود و پیش از آن مجله پیام امروز برای آن ها که به مسائل عمیق تر دنیای سیاست، فرهنگ، اجتماع و اقتصاد علاقه داشتند، کامل ترین نشریه بود. ایده مجله ای فاخر و قابل دفاع در حوزه ورزش که به مسائل تاریخی، مدیریتی و کلانِ ورزش بپردازد، برای اولین بار مطرح شد و آرام آرام بدون تبلیغ جایش را به عنوان مجله ای حرفه ای پیدا کرد. مجله ای که علی عالی در سرمقاله شماره اولش نوشت: «عشق به نوشتن و روزنامه نگاری بزرگ ترین عشقِ دنیاست. می خواهد وسط یک جشن ملی باشد یا سرخوردگی عمومی… در روزگاری که بسیاری نظاره گر شده اند و از دور نقد می کنند، ما می نویسیم… بعدها خواهند گفت چه کسانی در این شرایط کار کردند و زحمت کشیدند و چه کسانی فقط نظاره گر بودند… دنیای فوتبال یک نشریه تابلودار است و هیچ کس نمی تواند ادعا کند که صاحب آن است… اعتقاد داریم صدایی کوچک هستیم، متفاوت تر از صداهای بلند و هدایت شده و رسمی رسانه های ایران و مطمئناً هم تحمل شنیدن صدای مخالف را داریم و تک خطی نیستیم». 20شهریور 1392 صفحه فیسبوک مجله نوشت: «حالا نزدیک به 4 سالی می شود که دیگر روزنامه «دنیای فوتبال» منتشر نمی شود. اما خبر آمد که خبری در راه است. تحریریه آن روزنامه به یادماندنی که حالا با تجربه تر شده اند، قصد راه اندازی ماهنامه ای را دارند که از پانزدهم مهرماه بر روی دکه ها خواهد آمد. ماهنامه ای که مطمئناً حرف های زیادی برای گفتن خواهد داشت. حرف هایی که احتمالاً کمتر شنیده اید و دانستن آن حق شماست. » 6مهر 1392 علی عالی در گفتگو با خبرگزاری ایسنا از آغاز به کار این مجله خبر داد دربارهٔ این مجله می توان به خاطره یکی از خبرنگاران اشاره کرد. احسان بداغی، خبرنگار سیاسی آن روزهای روزنامه اعتماد به اتاق علی مطهری رفته بود. روی میز کار نماینده مردم تهران، مجله «دنیای فوتبال» را دید. پرسید: «شما مگر مجله ورزشی هم می خوانید؟» علی مطهری جواب داد: «کاری به حوزه و نگاهی که دارند، ندارم. اما اینها از معدود نشریاتی هستند که به طور جدی به حوزه تخصصی شان نگاه می کنند و زرد نیستند». این مجله نوگرا برای همیشه جایی ثابت در کتابخانه های مخاطبان خود یافت.