دنیا باربارا ( انگلیسی: Doña Bárbara ) رمانی است که توسط نویسنده ونزوئلایی رومولو گایه گوس، اولین بار در سال ۱۹۲۹ منتشر شد. [ ۱] و در سال ۱۹۷۴ به عنوان «احتمالاً شناخته شده ترین رمان آمریکای لاتین» توصیف شد. [ ۲]
این رمان در منطقه ای با رویارویی بین تمدن و جنبه های وحشیانه محیط زیست روستایی و ساکنان آن روبرو است. این است که در شخص سوم نوشته شده است و زبان محلی و منطقه گرائی را با روایت ادبی ترکیب می کند و منجر به ایجاد درگیری اصلی می شود و در عین حال ملموس تر می شود. این رمان شاهکار ادبیات ونزوئلا و یک سبک در ادبیات آمریکای لاتین است که یک مطالعه روانشناختی از مردم دشت های ونزوئلا است: قربانیان موقعیت های ناگوار، اما در عین حال قوی و شجاع. صحنهٔ حوادث دنیا باربارا، یانوس، سبزه زاران وسیع ونزوئلا است، که هنوز گله های وحشی اسب و حیوانات شاخ دار در آن به چرا مشغولند.
رومولو گایه گوس نخستین نویسندهٔ آمریکای لاتین است که با انتشار رمان دنیا باربارا به شهرتی جهانی دست یافت. علاقه به فرهنگ مردمی و آداب و رسوم مردم روستا در آثار گایه گوس مشخص است.
دنیا باربارا شکلی تازه از بازگشت به یک سبک ادبی نسبتاً کهن تر در آمریکای لاتین است که «کریولیسمو» ( Criollismo ) نامیده می شود. این واژه از ریشهٔ Criollo به معنای «فرد آمریکایی اسپانیای تبار» است؛ اما در معنای ویژه، مفهوم وسیع دارد و به معنای ادبیاتی است که موضوع و زمینهٔ آن در اصل، تصویر احوال و خصوصیات آمریکای اسپانیایی زبان است و خصوصاً به زندگی روستاییان می پردازد. [ ۳]
طرح این رمان، بسیار ساده، اما پرشور است. یکی از اهالی یانوس که در شهر بزرگ شده و خاطرات روستای دوران کودکی را تقریباً از یاد برده است به ملک خانوادی بازمی گردد تا آن را بفروشد؛ اما در همان ابتدای بازگشت مسحور زندگی آزاد و مخاطره آمیز آن دیار می شود؛ جایی که انسان در حال مبارزهٔ دائم با حیوانات و طبیعت است. [ ۴] فصل آغازین رمان، از الگوی شکل گرایانه و ریخت شناسانهٔ «بازگشت» بهره می گیرد و مخاطب از طریق همذات پنداری با سانتوس لوثاردو، تنها باقی ماندهٔ خانوادهٔ لوثاردو، با فضای بومی دشت ها و برکه های ونزوئلا آشنا می گردد. [ ۵]
دنیا باربار در سال ۱۹۲۹ نوشته شد و با تأخیری شش ساله، در ۱۹۳۵ به نخستین چاپ رسیده است. رومولو گایه گوس در آثار ادبی خود تا حدی تحت تأثیر «خوزه اوستازیو ریولارا»، بوده است. قهرمانان گایه گوس، مانند شخصیت های داستانی سلف او، بر اثر خشونت طبیعت، جنگل یا سابانای ونزوئلایی، که صحنهٔ عادی وقایع رمان هایش هستند، به ستوه می آیند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین رمان در منطقه ای با رویارویی بین تمدن و جنبه های وحشیانه محیط زیست روستایی و ساکنان آن روبرو است. این است که در شخص سوم نوشته شده است و زبان محلی و منطقه گرائی را با روایت ادبی ترکیب می کند و منجر به ایجاد درگیری اصلی می شود و در عین حال ملموس تر می شود. این رمان شاهکار ادبیات ونزوئلا و یک سبک در ادبیات آمریکای لاتین است که یک مطالعه روانشناختی از مردم دشت های ونزوئلا است: قربانیان موقعیت های ناگوار، اما در عین حال قوی و شجاع. صحنهٔ حوادث دنیا باربارا، یانوس، سبزه زاران وسیع ونزوئلا است، که هنوز گله های وحشی اسب و حیوانات شاخ دار در آن به چرا مشغولند.
رومولو گایه گوس نخستین نویسندهٔ آمریکای لاتین است که با انتشار رمان دنیا باربارا به شهرتی جهانی دست یافت. علاقه به فرهنگ مردمی و آداب و رسوم مردم روستا در آثار گایه گوس مشخص است.
دنیا باربارا شکلی تازه از بازگشت به یک سبک ادبی نسبتاً کهن تر در آمریکای لاتین است که «کریولیسمو» ( Criollismo ) نامیده می شود. این واژه از ریشهٔ Criollo به معنای «فرد آمریکایی اسپانیای تبار» است؛ اما در معنای ویژه، مفهوم وسیع دارد و به معنای ادبیاتی است که موضوع و زمینهٔ آن در اصل، تصویر احوال و خصوصیات آمریکای اسپانیایی زبان است و خصوصاً به زندگی روستاییان می پردازد. [ ۳]
طرح این رمان، بسیار ساده، اما پرشور است. یکی از اهالی یانوس که در شهر بزرگ شده و خاطرات روستای دوران کودکی را تقریباً از یاد برده است به ملک خانوادی بازمی گردد تا آن را بفروشد؛ اما در همان ابتدای بازگشت مسحور زندگی آزاد و مخاطره آمیز آن دیار می شود؛ جایی که انسان در حال مبارزهٔ دائم با حیوانات و طبیعت است. [ ۴] فصل آغازین رمان، از الگوی شکل گرایانه و ریخت شناسانهٔ «بازگشت» بهره می گیرد و مخاطب از طریق همذات پنداری با سانتوس لوثاردو، تنها باقی ماندهٔ خانوادهٔ لوثاردو، با فضای بومی دشت ها و برکه های ونزوئلا آشنا می گردد. [ ۵]
دنیا باربار در سال ۱۹۲۹ نوشته شد و با تأخیری شش ساله، در ۱۹۳۵ به نخستین چاپ رسیده است. رومولو گایه گوس در آثار ادبی خود تا حدی تحت تأثیر «خوزه اوستازیو ریولارا»، بوده است. قهرمانان گایه گوس، مانند شخصیت های داستانی سلف او، بر اثر خشونت طبیعت، جنگل یا سابانای ونزوئلایی، که صحنهٔ عادی وقایع رمان هایش هستند، به ستوه می آیند.
wiki: دنیا باربارا