دِنگ شیائوپینگ (۱۹۰۴ـ۱۹۹۷)(Deng Xiaoping)
دِنگ شیائوپینگ
رهبر سیاسی چین. از دهۀ ۱۹۲۰ عضو حزب کمونیست چین بود و در راه پیمایی طولانی (۱۹۳۴ـ۱۹۳۶) شرکت کرد. از ۱۹۵۵ عضو کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست بود؛ در زمان انقلاب فرهنگی (۱۹۶۶ـ۱۹۶۹) از کمیته اخراج شد. پس از انتصاب مجدد در دهۀ ۱۹۷۰، به تدریج قدرت را در دست گرفت و برنامۀ مدرن سازی بنیادین اقتصادی را اجرا کرد. در ۱۹۸۷ از کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست و در مارس ۱۹۹۰ از آخرین شغل رسمی (رئیس کمیسیون نظامی دولت) بازنشسته شد و آخرین بار در فوریۀ ۱۹۹۴ در انظار ظاهر شد و جیانگ زمین، رئیس جمهور، را پس از مرگش در ۱۹۹۷ جانشین خود، اعلام کرد. دنگ در خانواده ای متوسط و زمین دار در ایالت سیچوان زاده شد. در زمان دانشجویی در پاریس به حزب کمونیست چین پیوست و در آن جا نام شیائوپینگ (صلحِ کوچک) را در ۱۹۲۵ برگزید و در ۱۹۲۶ برای تحصیل به مسکو رفت. پس از راه پیمایی طولانی، کمیسر سیاسی ارتش آزادی بخش خلق در طول جنگ داخلی (۱۹۳۷ـ۱۹۴۹) شد. پس از ورود به کمیتۀ مرکزی حزب در ۱۹۵۵، ریاست دبیرخانه را در اوایل دهۀ ۱۹۶۰ برعهده گرفت و همکار نزدیک لیو شائوچی، رئیس جمهور، شد. دنگ در جریان انقلاب فرهنگی «رهرو سرمایه داری» لقب گرفت و برای کار در کارخانۀ تراکتورسازی و نیز «بازآموزی»، به نانچانگاعزام شد. ژو ئن لای حامی دنگ بود و در ۱۹۷۳ نخست وزیر شد. با مرگ ژو در ژانویۀ ۱۹۷۶ به اجبار خود را مخفی کرد، ولی در ژوئیۀ ۱۹۷۷ دوباره روی کار آمد و معاون نخست وزیر شد. در دسامبر ۱۹۷۸، هرچند نایب رئیس ظاهری حزب کمونیست، معاون نخست وزیر، و رئیس ستاد ارتش خلق بود، نیروی کنترل کنندۀ چین به شمار می رفت. سیاست او، «سوسیالیسم با ویژگی های چینی»، که به اشتباه در غرب گرایش به سمت سرمایه داری تعبیر شده بود، در مناطق روستایی با موفقیت روبرو شد. دنگ به برکناری هوا گوئوفنگ به نفع هو یائوبانگ، دست پروردۀ خود، که بعد برکنار شد، و ژائو زی یانگ کمک کرد. تأیید کشتار بیش از ۲هزار تظاهرکنندۀ طرفدار دموکراسی در میدان تیانا نمن پکن در ژوئن ۱۹۸۹ به شهرت او در داخل و خارج از کشور لطمه زد. هنگامی که رسماً از مناصب حزبی و نظامی بازنشسته شد، ادعا کرد که از مداخله در امور سیاسی دوری جسته است، ولی در ۱۹۹۲ آشکارا حمایت خود از اصلاحات اقتصادیِ متمرکز بر بازار را اعلام کرد. گفته شده است که پاک سازی فرماندهان نظامی نیز به تحریک دنگ صورت گرفته بود.
دِنگ شیائوپینگ
رهبر سیاسی چین. از دهۀ ۱۹۲۰ عضو حزب کمونیست چین بود و در راه پیمایی طولانی (۱۹۳۴ـ۱۹۳۶) شرکت کرد. از ۱۹۵۵ عضو کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست بود؛ در زمان انقلاب فرهنگی (۱۹۶۶ـ۱۹۶۹) از کمیته اخراج شد. پس از انتصاب مجدد در دهۀ ۱۹۷۰، به تدریج قدرت را در دست گرفت و برنامۀ مدرن سازی بنیادین اقتصادی را اجرا کرد. در ۱۹۸۷ از کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست و در مارس ۱۹۹۰ از آخرین شغل رسمی (رئیس کمیسیون نظامی دولت) بازنشسته شد و آخرین بار در فوریۀ ۱۹۹۴ در انظار ظاهر شد و جیانگ زمین، رئیس جمهور، را پس از مرگش در ۱۹۹۷ جانشین خود، اعلام کرد. دنگ در خانواده ای متوسط و زمین دار در ایالت سیچوان زاده شد. در زمان دانشجویی در پاریس به حزب کمونیست چین پیوست و در آن جا نام شیائوپینگ (صلحِ کوچک) را در ۱۹۲۵ برگزید و در ۱۹۲۶ برای تحصیل به مسکو رفت. پس از راه پیمایی طولانی، کمیسر سیاسی ارتش آزادی بخش خلق در طول جنگ داخلی (۱۹۳۷ـ۱۹۴۹) شد. پس از ورود به کمیتۀ مرکزی حزب در ۱۹۵۵، ریاست دبیرخانه را در اوایل دهۀ ۱۹۶۰ برعهده گرفت و همکار نزدیک لیو شائوچی، رئیس جمهور، شد. دنگ در جریان انقلاب فرهنگی «رهرو سرمایه داری» لقب گرفت و برای کار در کارخانۀ تراکتورسازی و نیز «بازآموزی»، به نانچانگاعزام شد. ژو ئن لای حامی دنگ بود و در ۱۹۷۳ نخست وزیر شد. با مرگ ژو در ژانویۀ ۱۹۷۶ به اجبار خود را مخفی کرد، ولی در ژوئیۀ ۱۹۷۷ دوباره روی کار آمد و معاون نخست وزیر شد. در دسامبر ۱۹۷۸، هرچند نایب رئیس ظاهری حزب کمونیست، معاون نخست وزیر، و رئیس ستاد ارتش خلق بود، نیروی کنترل کنندۀ چین به شمار می رفت. سیاست او، «سوسیالیسم با ویژگی های چینی»، که به اشتباه در غرب گرایش به سمت سرمایه داری تعبیر شده بود، در مناطق روستایی با موفقیت روبرو شد. دنگ به برکناری هوا گوئوفنگ به نفع هو یائوبانگ، دست پروردۀ خود، که بعد برکنار شد، و ژائو زی یانگ کمک کرد. تأیید کشتار بیش از ۲هزار تظاهرکنندۀ طرفدار دموکراسی در میدان تیانا نمن پکن در ژوئن ۱۹۸۹ به شهرت او در داخل و خارج از کشور لطمه زد. هنگامی که رسماً از مناصب حزبی و نظامی بازنشسته شد، ادعا کرد که از مداخله در امور سیاسی دوری جسته است، ولی در ۱۹۹۲ آشکارا حمایت خود از اصلاحات اقتصادیِ متمرکز بر بازار را اعلام کرد. گفته شده است که پاک سازی فرماندهان نظامی نیز به تحریک دنگ صورت گرفته بود.
wikijoo: دنگ_شیایوپینگ