دنوج

لغت نامه دهخدا

دنوج. [ دَ ] ( ع ص ) دانشمند. ج ، دُنُج. ( منتهی الارب ).

گویش مازنی

/denooj/ رشد دوباره ی ساقه ی برنج بعد از برداشت محصول

پیشنهاد کاربران

بپرس