دندن
لغت نامه دهخدا
دندن. [ دَ دَ ] ( ع اِ ) سخن به آواز خفی که مفهوم نشود. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به دندنة شود.
فرهنگ فارسی
گویش مازنی
/don don/ دانه دانه
دانشنامه عمومی
پیشنهاد کاربران
در گویش تاتی دِندِن به دندان میگویند.