دارینه[ ۱] یا دِندریت ( به انگلیسی: Dendrite ) زائده های رشته مانندیست که به جسم سلولی نورون ها، متصل هستند. دِندریت ها نقشِ آورندهٔ پیام های صادر شده از سلول حسی مجاور یا نورون های رده بالاتر به درون سلول را به عهده دارند. این پیام های عصبی، به صورت سیگنال های الکتریکی در درازایِ دِندریت ها حرکت می کنند.
دِندریت ها معمولاً بیش از یک عدد، کوتاه و منشعب ( بسیار بلند در نورون های حسی، سلول های پورکینیه در مخچه و سلول های پیرامیدال در مغز ) هستند و دارای همه ارگان ها به جز دستگاه گلژی، ختم به انشعابات ظریف و متعدد در انتها. وظیفه آن گیرنده اصلی نورون ( انتقال تحریکات دریافتی سایر نورون ها یا سلول های حساس به پریکاریون ) است.
در درازنای دندریت ها، برآمدگی های کوچکی که بیشتر از اکتین ساخته شده است، بیرون می زنند این برآمدگی ها را خارهای دِندریتی ( dendritic spines ) می نامند. در محل این برآمدگی ها بیشتر پیوندها به آکسونها ایجاد می شود شکل خارهای دِندریتی در نیرومندی ترارسانش پیام عصبی نقش دارد. هرچه نیرومندی یک سیناپس بیشتر باشد، خارهای دِندریتی بزرگتر خواهد بود.
گفتنی است نورون های حرکتی آکسون بلند و دِندریت کوتاه دارند.
دِندریت ها معمولاً بیش از یک عدد، کوتاه و منشعب ( بسیار بلند در نورون های حسی، سلول های پورکینیه در مخچه و سلول های پیرامیدال در مغز ) هستند و دارای همه ارگان ها به جز دستگاه گلژی، ختم به انشعابات ظریف و متعدد در انتها. وظیفه آن گیرنده اصلی نورون ( انتقال تحریکات دریافتی سایر نورون ها یا سلول های حساس به پریکاریون ) است.
در درازنای دندریت ها، برآمدگی های کوچکی که بیشتر از اکتین ساخته شده است، بیرون می زنند این برآمدگی ها را خارهای دِندریتی ( dendritic spines ) می نامند. در محل این برآمدگی ها بیشتر پیوندها به آکسونها ایجاد می شود شکل خارهای دِندریتی در نیرومندی ترارسانش پیام عصبی نقش دارد. هرچه نیرومندی یک سیناپس بیشتر باشد، خارهای دِندریتی بزرگتر خواهد بود.
گفتنی است نورون های حرکتی آکسون بلند و دِندریت کوتاه دارند.
wiki: دندریت
دندریت (فلز). دندریت در متالورژی یک ساختار شاخه ای از کریستال ها است که با سرد کردن فلز مایع رشد می کند. این شکل با رشد سریع در جهت های کریستالوگرافی که دارای انرژی مطلوب هستند به وجود می آید. این رشد دندریتی تأثیرات زیادی روی خواص ماده دارد.
دندریت ها در سیستم های تک جزئی و چند جزئی شکل می گیرند. برای تشکیل دندریت دمای مایع ( فلز مذاب ) باید به زیر دمای انجماد فوق سرد شود. ابتدا، دانه های جامد کروی شکل در این مایع فوق سرد شروع به رشد می کنند. با رشد دانه ها، شکل کروی ناپایدار شده و مانع انجماد می شود؛ بنابراین، شکل جامد شروع به رشد در جهت های کریستالی خاصی می کند. این جهت رشد ممکن است به دلیل ناهمسانگردی سطح انرژی در سطح مشترک مایع و جامد، یا به دلیل اتصال راحت تر اتم ها به سطح مشترک در صفحه های کریستالوگرافی مختلف یا هر دو دلیل، به وجود آید. در فلزات، جنبش های حاصل از اتصال ناچیز هستند. همچنین در فلزات، جامد در صدد کاهش مساحت سطوحی که انرژی سطح بالاتری دارند، برمی آید؛ بنابراین، دندریت ها همان طور که رشد می کنند نوک تیز تر می شوند. اگر ناهمسانگردی به انداز کافی بزرگ باشد، دندریت ها شکل مورفولوژی می شود. طول ریزساختار با مساوی قرار دادن انرژی سطح و انتقال حرارت حاصل از گرادیان دمایی در سطح مشترک به دست می آید.
با پیشرفت انجماد، تعداد اتم هایی که انرژی جنبشی خود را از دست می دهند افزایش می یابد که در نتیجه، فرایند گرمازا می شود. برای مواد خالص ( نه آلیاژی ) ، گرمای نهان در سطح مشترک مایع - جامد آزاد شده و در نتیجه تا زمانی که کل مذاب منجمد شود دما ثابت می ماند. نرخ رشد این شاخه های کریستالی به سرعت انتقال گرمای نهان در سطح مشترک بستگی دارد. این رشد دندریتی در مذاب فوق سرد، از کریستال های سوزنی شکل سهمی وار که در سرعت ثابت رشد می کنند تشکیل می شود. جوانه زنی و رشد تعیین کننده اندازه دانه در انجماد هموار و سرعت های رشد مختلف در دندریت های کنار هم تعیین کنندهٔ فاصله اولیه در رشد ستونی هستند. به طور کلی اگر مذاب به آرامی سرد شود، جوانه زنی کریستال های جدید کمتر از فوق سرد کردن است که با سرعت زیاد اتفاق می افتد. رشد دندریتی نتیجه حاصل از دندریت های با سایز بزرگ است. اما اگر سرد شدن با سرعت زیاد و به صورت فوق سرد اتفاق بیفتدتعداد جوانه ها افزایش یافته و اندازه دندریت ها حاصل کاهش می یابد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدندریت ها در سیستم های تک جزئی و چند جزئی شکل می گیرند. برای تشکیل دندریت دمای مایع ( فلز مذاب ) باید به زیر دمای انجماد فوق سرد شود. ابتدا، دانه های جامد کروی شکل در این مایع فوق سرد شروع به رشد می کنند. با رشد دانه ها، شکل کروی ناپایدار شده و مانع انجماد می شود؛ بنابراین، شکل جامد شروع به رشد در جهت های کریستالی خاصی می کند. این جهت رشد ممکن است به دلیل ناهمسانگردی سطح انرژی در سطح مشترک مایع و جامد، یا به دلیل اتصال راحت تر اتم ها به سطح مشترک در صفحه های کریستالوگرافی مختلف یا هر دو دلیل، به وجود آید. در فلزات، جنبش های حاصل از اتصال ناچیز هستند. همچنین در فلزات، جامد در صدد کاهش مساحت سطوحی که انرژی سطح بالاتری دارند، برمی آید؛ بنابراین، دندریت ها همان طور که رشد می کنند نوک تیز تر می شوند. اگر ناهمسانگردی به انداز کافی بزرگ باشد، دندریت ها شکل مورفولوژی می شود. طول ریزساختار با مساوی قرار دادن انرژی سطح و انتقال حرارت حاصل از گرادیان دمایی در سطح مشترک به دست می آید.
با پیشرفت انجماد، تعداد اتم هایی که انرژی جنبشی خود را از دست می دهند افزایش می یابد که در نتیجه، فرایند گرمازا می شود. برای مواد خالص ( نه آلیاژی ) ، گرمای نهان در سطح مشترک مایع - جامد آزاد شده و در نتیجه تا زمانی که کل مذاب منجمد شود دما ثابت می ماند. نرخ رشد این شاخه های کریستالی به سرعت انتقال گرمای نهان در سطح مشترک بستگی دارد. این رشد دندریتی در مذاب فوق سرد، از کریستال های سوزنی شکل سهمی وار که در سرعت ثابت رشد می کنند تشکیل می شود. جوانه زنی و رشد تعیین کننده اندازه دانه در انجماد هموار و سرعت های رشد مختلف در دندریت های کنار هم تعیین کنندهٔ فاصله اولیه در رشد ستونی هستند. به طور کلی اگر مذاب به آرامی سرد شود، جوانه زنی کریستال های جدید کمتر از فوق سرد کردن است که با سرعت زیاد اتفاق می افتد. رشد دندریتی نتیجه حاصل از دندریت های با سایز بزرگ است. اما اگر سرد شدن با سرعت زیاد و به صورت فوق سرد اتفاق بیفتدتعداد جوانه ها افزایش یافته و اندازه دندریت ها حاصل کاهش می یابد.
wiki: دندریت (فلز)