دندان کوسه

دندان کوسه یکی از دندان های بیشمار کوسه است. دندان های کوسه در طول زندگی اش مرتب می ریزند. برخی از زمین کوسه سانان در طول زندگی خود حدود ۳۵ هزار دندان ریخته و دندان های تازه جایگزینش می کنند. [ ۱] دندان کوسه چهار نوع اصلی دارد: متراکم مسطح، سوزن مانند، پایین با نوار مثلثی فوقانی و غیر کاربردی. نوع دندانی که یک کوسه دارد به رژیم و عادت غذایی اش بستگی دارد.
در بعضی از سازندها، دندان های کوسه یک فسیل رایج است. با تجزیه و تحلیل این فسیل ها می توان به اطلاعاتی در مورد فرگشت و شیوهٔ زندگی کوسه ها دست پیدا کرد؛ معمولاً دندان ها تنها بخش از کوسه هاست که فسیل می شوند. بخش عمدهٔ ثبت های فسیلی مربوط به نرم آبشش داران فسیل دندان شان است که به چند صد میلیون سال پیش بازمی گردد. دندان کوسه دارای مواد کلسیم فسفات مقاوم هستند. [ ۲]
قدمت قدیمی ترین گونه های کوسه به ۴۵۰ میلیون سال پیش، یعنی اواخر دورهٔ اردویسین پسین بازمی گردد و بیش تر این دانسته ها برآمده از فسیل دندان هاست. [ نیازمند منبع] با این حال، رایج ترین فسیل های دندانی کوسه مربوط به دوران نوزیستی است ( ۶۶ میلیون سال اخیر ) .
اگرچه کوسه ها اغلب به شدت تخصصی شده هستند، در تطبیق پذیری شان به عنوان یک رده، گسترهٔ وسیعی دارند. دندان های شان هم این گستردگی را در شکل و عملکرد منعکس می کنند.
تعدادی از انواع معمول دندان کوسه هست که بسته به رژیم غذایی کوسه تغییر می کند. برخی از آن ها از این قبیل اند: دندان های مسطح و متراکم برای خرد کردن، دندان های سوزن مانند بلند برای به دندان گرفتن، دندان های رو به پایین برای به دندان گرفتن و مضرس کردن و دندان هایی که بسیار ریزند، به شدت تقلیل رفته اند و کاربردی نیستند. [ ۳]
از دندان های مسطح و متراکم برای خرد کردن طعمه هایی مانند دوکفه ای ها و سخت پوستان استفاده می شود. کوسه های پرستار و کوسه های فرشته جزو این گروه هستند. آنها به طور معمول در کف اقیانوس یافت می شوند.
قدیمی ترین سابقهٔ شناخته شده از فسیل دندان کوسه به پلینی بزرگ بازمی گردد که معتقد بود این اجسام مثلثی شکل هنگام ماه گرفتگی ها از آسمان سقوط می کنند. [ ۴]
در اقیانوسیه و آمریکا از دندان های کوسه معمولاً برای ابزارها استفاده می شد؛ به ویژه بر اسلحه هایی مانند چماق و خنجر. به علاوه از آن به عنوان تیغه هایی برای تراشیدن چوب و ابزارهایی برای تهیه غذا استفاده می شد.