دندانپزشکی کودکان شاخه ای از دندانپزشکی است که با بچه ها از کودکی تا نوجوانی سروکار دارد. این شاخه اولین بار توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا، کالج سلطنتی دندانپزشکان کانادا و کالج سلطنتی جراحان دندانپزشک استرالیایی به عنوان تخصص شناخته شد.
این شاخه تمرکز خود را بر روی رشد کودک/نوجوان، صدمات بیماری ها و پیشگیری از وقوع آنها، مدیریت و روان پزشکی کودکان و بقیهٔ جنبه های این شاخه قرار می دهد. بعضی دندانپزشکان کار خود را تخصصی تر کرده و به معالجهٔ کودکان فلج مغزی، عقب افتادهٔ ذهنی و اوتیسم می پردازند.
دندانپزشکان عمومی در صورت تمایل می توانند دو یا سه سال تحت آموزش این رشته قرار بگیرند و مدرک تخصص دندانپزشکی کودکان را دریافت کنند. تفاوت دندانپزشکی عمومی با تخصص اطفال، خود بیانگر اعتماد و صداقتی است که برای کودکان در رابطه با دندانپزشکانشان قرار داده شده است. به طور کلی یکی از اجزای این رشته، روان شناسی کودک است. دندانپزشک کودکان باید در تزئین مطب، ارتباط با کودکان و آموزش راه های پیشگیری از پوسیدگی دندان دقت لازم را داشته باشند تا ملاقات های میان کودک و دندانپزشک، لذت بخش باشد.
دندانپزشکان کودکان، اهمیت خاصی برای پوسیدگی دندان قائل هستند. تحقیقات نشان می دهد که بهداشت دهان پایین در بچه ها منجر به اختلال در رشد کودک، عملکرد درسی ضعیف در مدرسه و همچنین روابط اجتماعی ضعیف می شود؛ بنابراین متخصصان اطفال، توصیه هایی در رابطه با تقویت دندان ها، عادت های غذایی سالم و سایر مواردی که مانع بیماری های دهان می شود، می کنند.
علاوه بر این، آن ها در راستای سلامت دندان های اولیه ( دندان های شیری ) فعالیت می کنند تا زمانی که این دندان ها بیفتند. علت اهمیت دندان های شیری به این خاطر است که به بچه ها اجازهٔ جویدن درست را می دهد و این به خودی خود موجب سلامت تغذیه ای کودک می شود؛ همچنین این دندان ها به یادگیری تکلم در کودک و حفظ فضای مورد نیاز برای رشد دندان های دایمی کمک می کند.
نقش دندانپزشک کودکان با ورود کودک به مرحلهٔ نوجوانی تغییر می کند. آن ها متوجه حس «پیش خود مجسم سازی» بیمارانشان می شوند بنابراین در راستایی فعالیت می کنند تا نیازهای این گروه سنی را نیز برآورده سازند. آن ها به بیمارهایشان اطلاعاتی در خصوص روکش های دندان و دندان های عقل، می دهند.
دندانپزشک کودکان، سلامت دندان های کودک را ارتقاء می دهد و همچنین در نقش منبع اطلاعاتی در این خصوص برای والدین آن ها عمل می کند. انجمن دندانپزشکی کودکان آمریکا ( AAPD ) و انجمن پزشک کودکان آمریکا ( AAP ) توصیه می کنند که ملاقات با دندانپزشک باید هر شش ماه، پس از اولین رویش دندان در کودکان یا یک سال پس از تولد کودکان، صورت بگیرد؛ زیرا با معاینهٔ مرتب و تشخیص به موقع بیماری های دندان، می توان پوسیدگی دندان بچه ها را در همان مراحل اول رفع کرد. در حال حاضر معاینه و معالجه کودکان در مطب دندان پزشکی دیجیتال بسیار مناسب می باشد. در این مراکز به دلیل استفاده از دستگاه های دیجیتال و لیزر جهت درمان بیماری های دهان و دندان کودکان، درمان کاملاً بدون درد و عوارض می باشد. تشخیص به موقع بیماری های دهان برای سلامت دهان و دندان و عادت های تغذیه ای کودکان در آینده نقش مهمی دارد. در این راستا، برنامه های آموزشی برای والدین در خصوص مسواک زدن، نخ دندان و فلوئورید، اطلاعاتی راجع به انگشتان و عادت های جویدن پستانک در کودک، مشاورهٔ تغذیه و سایر اطلاعات در خصوص رشد کودک، داده می شود. از سنین دبستان استفاده از دهانشویهٔ حاوی فلوراید در تکمیل رشد دندانهای دایمی نقش بسزایی دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین شاخه تمرکز خود را بر روی رشد کودک/نوجوان، صدمات بیماری ها و پیشگیری از وقوع آنها، مدیریت و روان پزشکی کودکان و بقیهٔ جنبه های این شاخه قرار می دهد. بعضی دندانپزشکان کار خود را تخصصی تر کرده و به معالجهٔ کودکان فلج مغزی، عقب افتادهٔ ذهنی و اوتیسم می پردازند.
دندانپزشکان عمومی در صورت تمایل می توانند دو یا سه سال تحت آموزش این رشته قرار بگیرند و مدرک تخصص دندانپزشکی کودکان را دریافت کنند. تفاوت دندانپزشکی عمومی با تخصص اطفال، خود بیانگر اعتماد و صداقتی است که برای کودکان در رابطه با دندانپزشکانشان قرار داده شده است. به طور کلی یکی از اجزای این رشته، روان شناسی کودک است. دندانپزشک کودکان باید در تزئین مطب، ارتباط با کودکان و آموزش راه های پیشگیری از پوسیدگی دندان دقت لازم را داشته باشند تا ملاقات های میان کودک و دندانپزشک، لذت بخش باشد.
دندانپزشکان کودکان، اهمیت خاصی برای پوسیدگی دندان قائل هستند. تحقیقات نشان می دهد که بهداشت دهان پایین در بچه ها منجر به اختلال در رشد کودک، عملکرد درسی ضعیف در مدرسه و همچنین روابط اجتماعی ضعیف می شود؛ بنابراین متخصصان اطفال، توصیه هایی در رابطه با تقویت دندان ها، عادت های غذایی سالم و سایر مواردی که مانع بیماری های دهان می شود، می کنند.
علاوه بر این، آن ها در راستای سلامت دندان های اولیه ( دندان های شیری ) فعالیت می کنند تا زمانی که این دندان ها بیفتند. علت اهمیت دندان های شیری به این خاطر است که به بچه ها اجازهٔ جویدن درست را می دهد و این به خودی خود موجب سلامت تغذیه ای کودک می شود؛ همچنین این دندان ها به یادگیری تکلم در کودک و حفظ فضای مورد نیاز برای رشد دندان های دایمی کمک می کند.
نقش دندانپزشک کودکان با ورود کودک به مرحلهٔ نوجوانی تغییر می کند. آن ها متوجه حس «پیش خود مجسم سازی» بیمارانشان می شوند بنابراین در راستایی فعالیت می کنند تا نیازهای این گروه سنی را نیز برآورده سازند. آن ها به بیمارهایشان اطلاعاتی در خصوص روکش های دندان و دندان های عقل، می دهند.
دندانپزشک کودکان، سلامت دندان های کودک را ارتقاء می دهد و همچنین در نقش منبع اطلاعاتی در این خصوص برای والدین آن ها عمل می کند. انجمن دندانپزشکی کودکان آمریکا ( AAPD ) و انجمن پزشک کودکان آمریکا ( AAP ) توصیه می کنند که ملاقات با دندانپزشک باید هر شش ماه، پس از اولین رویش دندان در کودکان یا یک سال پس از تولد کودکان، صورت بگیرد؛ زیرا با معاینهٔ مرتب و تشخیص به موقع بیماری های دندان، می توان پوسیدگی دندان بچه ها را در همان مراحل اول رفع کرد. در حال حاضر معاینه و معالجه کودکان در مطب دندان پزشکی دیجیتال بسیار مناسب می باشد. در این مراکز به دلیل استفاده از دستگاه های دیجیتال و لیزر جهت درمان بیماری های دهان و دندان کودکان، درمان کاملاً بدون درد و عوارض می باشد. تشخیص به موقع بیماری های دهان برای سلامت دهان و دندان و عادت های تغذیه ای کودکان در آینده نقش مهمی دارد. در این راستا، برنامه های آموزشی برای والدین در خصوص مسواک زدن، نخ دندان و فلوئورید، اطلاعاتی راجع به انگشتان و عادت های جویدن پستانک در کودک، مشاورهٔ تغذیه و سایر اطلاعات در خصوص رشد کودک، داده می شود. از سنین دبستان استفاده از دهانشویهٔ حاوی فلوراید در تکمیل رشد دندانهای دایمی نقش بسزایی دارد.
wiki: دندان پزشکی کودکان